Joanna Lubomirska
Joanna Lubomirska (ur. 1723 – 30 marca 1783 w Libuszy) – de domo Joanna von Stein zu Jettingen, chorążyna koronna, żona Jerzego Ignacego Lubomirskiego, którego poślubiła 28 lutego 1737 w Krakowie. Konfederatka barska, jako wdowa faworyta ministra Henryka Brühla, właścicielka starostwa libuskiego w 1771 roku[1].
Z małżeństwa z Lubomirskim miała synów: Adolfa (1738-1775), Franciszka Grzegorza i Jerzego oraz dwie córki Józefę Zofię i Barbarę żonę Kaspra Lubomirskiego. Siostra Joanny – Maria Franciszka – wyszła za mąż za Aleksandra Sułkowskiego.
Przypisy
- ↑ Płata Woyska Y Chleb Zasłuzonych : To Iest Taryffy, Kwart, Hyberny, Pogłownego, Łanowego, Y inne przydatki dla wygody y ciekawości publiczney. Zebrane, y Do Druku Podane, 1771, s. 6.
- p
- d
- e
Prezydenci i zarządcy Rzeszowa
| Miasto prywatne (1354–1815) |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Polska pod zaborami (1795–1918) |
| ||||||
| II Rzeczpospolita (1918–1939) |
| ||||||
| II wojna światowa (1939–1944) |
| ||||||
| Polska Rzeczpospolita Ludowa (1944–1989) |
| ||||||
| III Rzeczpospolita (od 1989) |
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
