Jerzy Zdrada
 Jerzy Zdrada (pierwszy z prawej) i Jerzy Buzek (w środku) w Senacie RP (2012) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 26 listopada 1936 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | historyk, wykładowca akademicki, polityk | ||
| Alma Mater | |||
| Stanowisko | poseł na Sejm X, I i II kadencji (1989–1997) | ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
| |||
Jerzy Władysław Zdrada (ur. 26 listopada 1936 w Częstochowie) – polski historyk, nauczyciel akademicki i polityk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, działacz opozycji demokratycznej w PRL, w latach 1989–1997 poseł na Sejm X, I i II kadencji, w latach 1997–2001 wiceminister edukacji narodowej w rządzie Jerzego Buzka.
Życiorys
Ukończył w 1960 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego. Do 1984 pracował w Polskiej Akademii Nauk. W 1993 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego UJ. W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach historii nowożytnej Polski i powszechnej.
Był konsultantem historycznym filmu Jarosław Dąbrowski z 1975[1]. W latach 80. działał w jawnych i tajnych strukturach „Solidarności”. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu po stronie opozycyjno-solidarnościowej. W latach 1989–1997 sprawował mandat posła na Sejm X, I i II kadencji. Należał do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W rządzie Jerzego Buzka pełnił funkcję wiceministra edukacji narodowej.
W 2001 wycofał się z bieżącej polityki. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa, został też zastępcą przewodniczącego Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.
Odznaczenia i wyróżnienia
W 1997 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 1999 Medal Bene Merenti Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. W 2003 za wybitne zasługi w działalności na rzecz rewaloryzacji zabytków Krakowa został przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim[2], a w 2007 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego w uznaniu wybitnych osiągnięć w pracy naukowej i badawczej w dziedzinie nauk historycznych, za zasługi w działalności publicznej Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[3].
Został uhonorowany medalami i wyróżnieniami: UJ (2001), Politechniki Gdańskiej (2001), Uniwersytetu Opolskiego (2003), Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy (2009). Wyróżniony Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (2004) i odznaką „Honoris Gratia” (2023)[4]. Otrzymał honorowe obywatelstwa Jarosławia (1999) i Sanoka (2001)[5].
Publikacje
- Zmierzch Czartoryskich, 1969.
- Historia dyplomacji polskiej t. 3 (współautor), 1982.
- Wielka Emigracja po Powstaniu Listopadowym, 1987.
- Historia Polski 1795–1914, 2005.
Przypisy
- ↑ Jerzy Zdrada w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 10, poz. 148
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 44, poz. 0515
- ↑ Zarządzenia nr 3319/2023 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 10 listopada 2023 r. w sprawie nadania odznaki Honoris Gratia zasłużonym członkom Społecznego Komitetu Ochrony Zabytków Krakowa. bip.krakow.pl. [dostęp 2023-11-20].
- ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: 2002, s. 127–129.
Bibliografia
- Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2020-05-17].
- Dr hab. Jerzy Zdrada, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-08-31] .
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-05-17].
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne:
- identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (dawnej): 65070
