Jan Chwałczyk
Data i miejsce urodzenia | 15 czerwca 1924 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 2018 | ||
Narodowość | polska | ||
Alma Mater | |||
Dziedzina sztuki | malarstwo, sztuki wizualne, sztuka konceptualna, mail art | ||
Epoka | |||
Odznaczenia | |||
Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis | |||
| |||
Strona internetowa |
Jan Chwałczyk (ur. 15 czerwca 1924 r. w Krośnie, zm. 10 grudnia 2018 r. we Wrocławiu[1]) – polski artysta, przedstawiciel sztuki II poł. XX w.[2], konceptualizmu[3], sztuki pojęciowej, mail artu, sztuki kinetycznej[4], sztuki posługującej się językiem geometrii[5]. Tworzył obrazy, rysunki, realizował akcje artystyczne[6], główną część jego pracy artystycznej stanowiły obiekty, instalacje i formy przestrzenne[7] dedykowane badaniom nad istotą światła i barwy[8]. Był też autorem publikacji dotyczących analizy procesu twórczego i zjawisk sztuki[9]. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych m.in.: we Wrocławiu, w Chełmie, Koszalinie, Elblągu, Orońsku, Zielonej Górze, Krakowie, Warszawie, Hünfeld oraz w wielu kolekcjach prywatnych[10]. Wraz z żoną, artystką Wandą Gołkowską[11], był inicjatorem i organizatorem życia artystycznego we Wrocławiu[12]. W latach 1953–2018 uczestniczył w blisko 300 wystawach, plenerach, sympozjach i akcjach artystycznych[13]. Zaprezentował ponad 20 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą[14][15][16].
Życiorys
Urodził się w Krośnie, gdzie wychowywał się w domu rodzinnym Zygmuntowiczów, dziadków ze strony matki, którzy prowadzili duże gospodarstwo[17]. Dziadek, Jan Zygmuntowicz, prowadził również zakład i warsztat mechaniczno-ślusarski, wytwarzał elementy metaloplastyki dla architektury krośnieńskiej. Posiadał nowoczesną pasiekę, patenty urządzeń wykorzystywanych w pszczelarstwie oraz pierwszą w Polsce wytwórnię przyborów pszczelniczych[18][19]. Jan Chwałczyk lata wojny spędził w Krośnie i we Lwowie, a w 1946 roku przeniósł się do Wrocławia, z którym związał się już na stałe. W latach 1946–1951 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, późniejszej Akademii Sztuk Pięknych[20], w pracowni prof. Eugeniusza Gepperta[21]. Nie tylko brał czynny udział w życiu studenckim, ale także je inspirował, włączając się m.in. w działalność Bratniaka, czy przeciwstawiając się zmianom polityczno-organizacyjnym uczelni[22] w najtrudniejszym okresie socjalistycznej ingerencji (1949–1952)[23]. W 1950 roku poślubił koleżankę ze studiów Wandę Gołkowską[24], z którą tworzył wspólnie do jej śmierci w 2013 roku[25]. W 2014 roku zawarł związek małżeński z Ewą Ludwińską[26].
Twórczość i działalność artystyczna
Po ukończeniu studiów na wrocławskiej PWSSP (1946–1951) w latach 50. współtworzył grupę Poszukiwania Formy i Koloru, a następnie w latach 60. Grupę Wrocławską[27]. W 1965 roku wziął udział w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu[28], a jego forma przestrzenno-kinetyczna znajduje się na Górze Św. Anny w elbląskim Parku im. R. Traugutta[29]. W 1966 uczestniczył w Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach[30], a na przełomie lat 60. i 70. obok Jerzego Ludwińskiego angażował się w działalność wrocławskiej Galerii pod Moną Lizą[31][32], gdzie w 1969 roku zaprezentował swoją wystawę indywidualną „Portrety i Autoportrety”[33][34]. Od połowy lat 60. brał wielokrotnie udział w słynnych Plenerach Koszalińskich w Osiekach[35][36]. W latach 70. włączył się w nurt sztuki konceptualnej, realizując swoje prace „Portret Sztuki” (1972), akcję „Kontrapunkt” (w latach 1972–1974), oraz prowadząc we Wrocławiu w latach 1972–1975 Galerię Sztuki Informacji Kreatywnej[37]. Na Sympozjum Wrocław ’70[38][39] Chwałczyk przedstawił projekt „Reproduktora Widma Słonecznego”[40][41], a 9 maja tegoż roku zrealizował koncepcję Henryka Stażewskiego „Kompozycja przestrzenna nieograniczona” („9 promieni światła na niebie”)[42]. Brał udział w najważniejszych wydarzeniach artystycznych i manifestacjach sztuki tego okresu[43]: w wystawie „Sztuka Pojęciowa” w Galerii pod Moną Lizą w 1970 roku[44], w 1971 roku uczestniczył w Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze[45], w Plenerze Ziemia Zgorzelecka[46], w 1972 w Międzynarodowym Festiwalu w Edynburgu[47], w 1975 w „Interwencjach" w Pawłowicach[48], w latach 1976 i 1977 w „Artycypacjach" w Dłusku[49], oraz w 1978 roku w Sympozjum Jankowice, a w 1981 roku w Biennale w São Paulo. W latach 70. współtworzył także międzynarodową sieć mail artu[50]. Od połowy lat 60. światło i cień oraz tworzone przez nie barwy stały się głównym polem zainteresowania artysty, a także inspiracją dla jego twórczości[51]. Przez kolejne dekady realizował przestrzenne kompozycje i instalacje, nazywane „Reproduktorami Światła i Cienia”, w których analizował struktury fizyczne i wizualne efekty związane z problematyką światła i powstawania barwy oraz odbioru koloru[52]. W latach 1984–2005 brał udział w plenerach artystów posługujących się językiem geometrii organizowanych przez Bożenę Kowalską w Białowieży, Okunince i Orońsku[53]. W latach 90. partycypował w inicjatywach artystycznych i wystawienniczych Gerharda Jürgena Bluma-Kwiatkowskiego w Polsce i w Niemczech[54]. W 2006 roku otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2011 roku został uhonorowany Srebrnym Medalem Zasłużonego Kulturze Gloria Artis[55]. W latach 2000–2013 wraz z Wandą Gołkowską i studentami jej pracowni wrocławskiej ASP prowadził grupę Kontynuacja i Sprzeciw. W 2014 roku jego reproduktor cienia „Ten fantastyczny cień” z inicjatywy Galerii EL został umieszczony w przestrzeni Parku im. R. Traugutta w Elblągu[56]. Jan Chwałczyk zmarł 10 grudnia 2018 roku we Wrocławiu[57]. Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[58].
Galeria
- Forma przestrzenna, lata 80.
- Ten fantastyczny cień, 10.2009
- Ten Fantastyczny Cień 3, Cień własny, 2008
- Mail art, Ptak, 1986
- „Reproduktor widma słonecznego”, Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, kolekcja MWW
Przypisy
- ↑ Zmarł nestor wrocławskiego środowiska plastycznego [online], wroclaw.wyborcza.pl, 12 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-18] .
- ↑ KlausK. Groh KlausK., Aktuelle Kunst in Osteuropa, Köln: Verlag M.Dumont Schrauberg, 1972, ISBN 3-7701-0617-2 .
- ↑ LuizaL. Nader LuizaL., Konceptualizm w PRL, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Fundacja Galerii Foksal, 2009, s. 64–67, ISBN 978-83-235-0570-9 .
- ↑ MariaM. Matuszkiewicz MariaM., Jan Chwałczyk [online], Culture.pl, 2008 [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ BożenaB. Kowalska BożenaB. (red.), Język geometrii, katalog wystawy, Warszawa: Zachęta, Wydawnictwo Centralnego Biura Wystaw Artystycznych, 1984 .
- ↑ AndrzejA. Jarosz AndrzejA., Jan Chwałczyk, Wrocławskie Środowisko Artystyczne, Wrocław: Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, 2010, s. 57–73, ISBN 978-83-60520-33-8 .
- ↑ BożenaB. Kowalska BożenaB., Twórcy – postawy, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1981, s. 227–231, ISBN 83-08-00292-7 .
- ↑ JolantaJ. Studzińska JolantaJ. (red.), Światło mojego życia. Jan Chwałczyk, katalog wystawy, Gliwice: Galeria Esta, 2019, ISBN 978-83-945342-6-4 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Herezje logiczne czyli przekraczanie granic, Wrocław: Fundacja dla Sztuki Niezidentyfikowanej, 2014, ISBN 978-83-941400-0-7 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Portrety i autoportrety II, Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009, s. 59–66, ISBN 978-83-89262-52-3 .
- ↑ Wanda Gołkowska [online] [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ SylwiaS. Świsłocka-Karwot SylwiaS., Sztuka we Wrocławiu w latach 1945–1970. Artyści, dzieła, krytycy, Wrocław: Via Nova, 2016, s. 99–101, 207–213, 228–245, ISBN 978-83-64025-31-0 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Poznawanie niewidzialnego, Wrocław: BWA Wrocław, 2002 .
- ↑ Wanda Gołkowska, Jan Chwałczyk, Katalog wydany z okazji 40-lecia pracy twórczej, Wrocław: Muzeum Architektury, 1994, s. 19–27 .
- ↑ AndrzejA. Jarosz AndrzejA., Jan Chwałczyk, Wrocławskie Środowisko Artystyczne, Wrocław: Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, 2010, s. 120–122, ISBN 978-83-60520-33-8 .
- ↑ JolantaJ. Studzińska JolantaJ., Kronika artystyczna – Jan Chwałczyk [online], www.janchwalczyk.pl, 2020 [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ JolantaJ. Studzińska JolantaJ. (red.), Światło mojego życia. Jan Chwałczyk, katalog wystawy, Gliwice: Galeria Esta, 2019, s. 5, ISBN 978-83-945342-6-4 .
- ↑ JakubJ. Kowalczyk JakubJ., Jan Zygmuntowicz [online], Muzeum Rzemiosła w Krośnie, youtube.pl, 2020 [dostęp 2020-11-20] .
- ↑ AnnaA. Twardy AnnaA., Zegarmistrz, ślusarz i organmistrz bohaterami cyklu filmowego Muzeum Rzemiosła [online], www.krosno24.pl, 2020 .
- ↑ Jan Chwałczyk [online], zpap.wroclaw.pl [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-26] .
- ↑ Wanda Gołkowska, Jan Chwałczyk, Katalog wydany z okazji 40-lecia pracy twórczej, Wrocław: Muzeum Architektury, 1994, s. 19 .
- ↑ AndrzejA. Jarosz AndrzejA., Jan Chwałczyk, Wrocławskie Środowisko Artystyczne, Wrocław: Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, 2010, s. 10, ISBN 978-83-60520-33-8 .
- ↑ JolantaJ. Studzińska JolantaJ., Socrealizm w malarstwie polskim, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, ISBN 978-83-01-17781-2 .
- ↑ Gołkowska Wanda [online], zpap.wroclaw.pl [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-24] .
- ↑ BeataB. Branicka BeataB., Zmarła Wanda Gołkowska [online], portel.pl, 11 sierpnia 2013 [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ JolantaJ. Studzińska JolantaJ., Biografia – Jan Chwałczyk [online], www.janchwalczyk.pl [dostęp 2021-06-01] .
- ↑ AleksandraA. Zbroja AleksandraA., Międzyczas i Układy Otwarte w sztuce Wandy Gołkowskiej, Wrocław: Fundacja dla Sztuki Niezidentyfikowanej, 2015, s. 214–216, ISBN 978-83-941400-1-4 .
- ↑ MarianM. Bogusz MarianM. (red.), I Biennale Form Przestrzennych. Elbląg 23.VII. – 22.VIII.1965, katalog wystawy, Łódź 1965 .
- ↑ Otwarta galeria, Formy przestrzenne w Elblągu, Przewodnik, Elbląg: Centrum Sztuki, Galeria EL, 2006, s. 88–89, ISBN 83-916894-8-4 .
- ↑ Anna MariaA.M. Leśniewska Anna MariaA.M., Puławy '66, Lublin: Towarzystwo Przyjaciół Puław i L-Print, 2006, s. 58, ISBN 83-60255-12-1 .
- ↑ JerzyJ. Ludwiński JerzyJ., Awangarda awangardy, [w:] JarosławJ. Kozłowski (red.), Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty, Poznań: ASP Poznań, BWA Wrocław, 2009, s. 74, ISBN 978-83-88400-36-0 .
- ↑ PiotrP. Lisowski PiotrP., Performatywna mitologia. O strategii kuratorskiej Jerzego Ludwińskiego, [w:] Jerzy Ludwiński. Wypełniając puste pola, Toruń: Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, 2011, s. 8–14, ISBN 978-83-62881-00-0 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., JerzyJ. Ludwiński JerzyJ., Portret zbiorowy. Portret syntetyczny, „Odra”, 95 (1), styczeń 1969, s. 75–78 .
- ↑ JerzyJ. Ludwiński JerzyJ., Portret syntetyczny, „Odra”, 95 (1), styczeń 1969, s. 75–78 .
- ↑ JerzyJ. Buziałkowski JerzyJ. (red.), Kolekcja osiecka, Koszalin: Muzeum w Koszalinie, 2018, s. 140–141, ISBN 978-83-89463-36-4 .
- ↑ ZiarkiewiczZ. Ryszard ZiarkiewiczZ., MikitaM. Maria MikitaM. (red.), Awangarda w plenerze: Osieki i Łazy 1963–1981. Polska awangarda II połowy XX wieku w kolekcji Muzeum w Koszalinie, Koszalin: Muzeum w Koszalinie, 2008, ISBN 978-83-89463-07-4 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Mój Kontrapunkt, Wrocław: Fundacja dla Sztuki Niezidentyfikowanej, 2012, s. 3–21, ISBN 978-83-63350-00-0 .
- ↑ DorotaD. Monkiewicz DorotaD. (red.), Dzikie pola. Historia awangardowego Wrocławia, Warszawa: Zachęta, Muzeum Współczesne Wrocław, 2015, s. 57, 101–112, ISBN 978-83-64714-17-7 .
- ↑ Nowa normatywność. Sympozjum Plastyczne Wrocław ’70. Wystawa, Muzeum Współczesne we Wrocławiu [online], muzeumwspolczesne.pl, 2020 [dostęp 2020-11-18] .
- ↑ DanutaD. Dziedzic DanutaD., ZbigniewZ. Makarewicz ZbigniewZ. (red.), Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Wrocław: Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur", 1983, s. 177 .
- ↑ JerzyJ. Ludwiński JerzyJ., Strefa wolna od konwencji, [w:] JarosławJ. Kozłowski (red.), Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty, Poznań: ASP Poznań, BWA Wrocław, 2009, s. 91, ISBN 978-83-88400-36-0 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Monograficzne ślady przekazów rzeczywistości, Wrocław: Fundacja dla Sztuki Niezidentyfikowanej, 2016, ISBN 978-83-941400-2-1 .
- ↑ PawełP. Polit PawełP., PiotrP. Woźniakiewicz PiotrP. (red.), Refleksja konceptualna w sztuce polskiej. Doświadczenia dyskursu: 1965–1975, Warszawa: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, 2000, s. 23–29, 94 .
- ↑ AndrzejA. Kostołowski AndrzejA., P.I.K. Polskie Inwencje Konceptualne, [w:] PawełP. Polit, PiotrP. Woźniakiewicz (red.), Refleksja konceptualna w sztuce polskiej. Doświadczenia dyskursu: 1965–1975, Warszawa: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, 2000, s. 28 .
- ↑ Wystawa Plastyki Złotego Grona, katalog wystawy, Zielona Góra 1971 .
- ↑ WandaW. Gołkowska WandaW., JerzyJ. Ludwiński JerzyJ. (red.), Plener Ziemia Zgorzelecka – 1971, katalog, Wrocław 1971 .
- ↑ RichardR. Demarco RichardR. (red.), Edinburgh International Festival 1972, katalog, Edinburgh: „Atelier ‘72”, 1972 .
- ↑ AndrzejA. Matuszewski AndrzejA. (red.), Sympozjum „Interwencje” Pawłowice, katalog, Poznań: SZSP, Galeria Od Nowa, 1975 .
- ↑ AndrzejA. Matuszewski AndrzejA. (red.), „Artycypacje” Dłusko, Poznań: SZSP, 1976 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Poznawanie niewidzialnego, Wrocław: BWA Wrocław, 2002, s. 42–43 .
- ↑ BożenaB. Kowalska BożenaB., Polska awangarda malarska 1945–1980. Szanse i mity, Warszawa: PWN, 1988, s. 238–239, ISBN 83-01-07916-9 .
- ↑ JanJ. Chwałczyk JanJ., Portrety i autoportrety. Portret zbiorowy. Jak niemożliwe uczynić możliwym, Wrocław 2005 .
- ↑ BożenaB. Kowalska BożenaB., 20 plenerów spod znaku geometrii, Elbląg: Centrum Sztuki Galeria EL, 2004, s. 135, ISBN 83-916894-4-1 .
- ↑ Gerhard JürgenG.J. Blum-Kwiatkowski Gerhard JürgenG.J. (red.), Zeichen und Licht, katalog wystawy, Fulda: Projekt Galerie, „New Space”, 1990 .
- ↑ Chwałczyk Jan – Gloria Artis [online], zpap.wroclaw.pl, 2011 [dostęp 2020-11-18] .
- ↑ JarekJ. Nowak JarekJ. (red.), Jan Chwałczyk. Ten fantastyczny cień, katalog, Elbląg: Galeria EL, 2014 .
- ↑ Odszedł wybitny artysta Jan Chwałczyk [online], asp.wroc.pl, 11 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-18] .
- ↑ Jan Chwałczyk - dane o grobie [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2023-09-20] .
Linki zewnętrzne
- Jan Chwałczyk, życie i twórczość, reprodukcje prac – strona internetowa.
- Film „Ten fantastyczny cień. Jan Chwałczyk”, reż. Michał Stenzel
- Twórczość artystyczna Jana Chwałczyka w serwisie culture.pl
- Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, artyści – Jan Chwałczyk
- Galeria EL w Elblągu – formy przestrzenne Jana Chwałczyka w Elblągu
- Galeria Esta, wystawy twórczości Jana Chwałczyka
- PWN: 3886267