Jakob Wassermann

Jakob Wassermann

Data i miejsce urodzenia	10 marca 1873 Fürth
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1934 Altaussee
Narodowość	niemiecka
Język	niemiecki
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Strona internetowa

Jakob Wassermann (ur. 10 marca 1873 w Fürth; zm. 1 stycznia 1934 w Altaussee) – niemiecki pisarz żydowskiego pochodzenia; w psychologicznych powieściach moralitetowych zawarł krytykę społeczną.

Życiorys

Był synem właściciela sklepu, matkę stracił będąc jeszcze dzieckiem. Wcześnie rozwijał zainteresowania literackie, publikując w kilku małych czasopismach. Ojciec nie popierał literackich ambicji syna, dlatego krótko po szkole Jakob odbył praktykę zawodową u wiedeńskiego biznesmena. Po odbyciu służby wojskowej w Würzburgu osiedlił się w południowych Niemczech, a następnie udał się do Zurychu. W 1894 przeniósł się do Monachium, gdzie pracował jako sekretarz i redaktor w tygodniku Simplicissimus. Poznał tam wówczas innych pisarzy, m.in. Rainera Maria Rilkego, Hugona von Hofmansthal i Tomasza Manna.

W 1896 wydał pierwszą powieść Melusine (nazwisko Wassermann oznacza w j.niemieckim człowieka-wodę, podczas gdy Meluzyna to legendarna postać z europejskiego folkloru, żeński duch wód ze świętych źródeł i rzek).

Od 1898 był krytykiem teatralnym w Wiedniu. W 1901 ożenił się z Julie Speyer, z którą rozwiódł z nią w 1915. 3 lata później ożenił się z Martą Karlweis^[1]. Po 1906 podróżował między Wiedniem a Altaussee w Styrii. W 1926 został wybrany członkiem Pruskiej Akademii Sztuki, ale zrezygnował z członkostwa w 1933, uprzedziwszy w ten sposób usunięcie go z Akademii przez nazistów. W tym samym roku znalazł się na liście autorów zakazanych w Niemczech ze względu na żydowskie pochodzenie^[1].

Rok później zmarł na atak serca w swoim domu w Altaussee.

Twórczość

Jego dorobek literacki to poezje, eseje, powieści i opowiadania. Za najważniejsze dzieła Wassermanna uznawane są powieść Przypadek Mauriziusa (1928) i autobiografia Moje życie jako Niemiec i Żyd (1921), w której opisuje napiętą relację między swoimi dwiema tożsamościami, niemiecką i żydowską.

• Melusine, 1896
• Die Juden von Zirndorf, 1897
• Geschichte der jungen Renate Fuchs, 1900
• Der Moloch, 1902
• Der niegeküsste Mund, 1903
• Kunst der Erzählung, 1904
• Alexander von Babylon, 1905
• Caspar Hauser oder Die Trägheit des Herzens, 1908
• Der Mann von vierzig Jahren, 1913
• Das Gänsemännchen, 1915
• Christian Wahnschaffe, 1919
• Die Prinzessin Girnara, Weltspiel und Legende, 1919
• Mein Weg als Deutscher und Jude, 1921
• Imaginäre Brücken, 1921
• Laudin und die Seinen, 1925
• Das Gold von Caxamalca, 1928
• Christoph Columbus, Eine Biographie, 1929
• Trylogia:
  • Der Fall Maurizius, 1928
  • Etzel Andergast, 1931
  • Joseph Kerkhovens dritte Existenz, 1934

Utwory przetłumaczone na język polski

• Dziecię Europy, czyli Kacper Hauser (1930)^[2]
• Sprawa Mauriziusa (cz. 1–2, 1928–1929)^[2]
• Zmierzch aniołów (cz. 1–2, 1932)^[2]
• Trzecia egzystencja Józefa Kerkhovena (1934)^[2]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Teksty Jakoba Wassermanna (Międzynarodowy Projekt Gutenberg)
• Teksty Jakoba Wassermanna w Projekcie Gutenberg-DE)
• Projekt Jakob Wassermann
• Publikacje Jakoba Wassermanna w bibliotece Polona