Lëtzebuergesch
Obszar | Luksemburg, Belgia, Francja, Niemcy, USA |
Liczba mówiących | 390 tys.[1] |
Pismo/alfabet | łacińskie |
Klasyfikacja genetyczna |
|
Status oficjalny |
język urzędowy | Luksemburg |
Organ regulujący | Conseil permanent de la langue luxembourgeoise |
Ethnologue | 4 edukacyjny↗ |
Kody języka |
ISO 639-1 | lb |
ISO 639-2 | ltz |
ISO 639-3 | ltz |
IETF | lb |
Glottolog | luxe1244 |
Ethnologue | ltz |
GOST 7.75–97 | люк 409 |
WALS | lux |
SIL | LTZ |
W Wikipedii |
|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język luksemburski (luks. Lëtzebuergesch, wym. [ˈlœt͡səbuɐ̯jəʃ]) – język należący do zachodniej grupy języków germańskich. Wywodzi się ze środkowofrankijskiego dialektu języka niemieckiego.
Posługuje się nim ok. 390 tys. ludzi, głównie w Luksemburgu, gdzie ma status języka urzędowego (od 1984[2]), a także w części Niemiec, Belgii i Francji. Uznawany za oddzielny język od niedawna, wcześniej uznawany był raczej za jeden z dialektów języka niemieckiego. Funkcjonuje obok dwóch innych języków urzędowych w Luksemburgu – niemieckiego i francuskiego. Język ten używany jest głównie jako język mówiony w sferze prywatnej, ale prowadzone są w nim również debaty w parlamencie[2]. Po luksembursku nadają też stacje telewizyjne RTL Télé Lëtzebuerg i RTL Zwee. Katedra języka luksemburskiego istnieje na uniwersytecie w Moskwie[2]. Język ten nie jest językiem urzędowym w Unii Europejskiej. Guy Rewenig jest autorem pierwszej powieści po luksembursku; jest on uważany obok Rogera Manderscheida za prekursora pisania prozy artystycznej w tym języku. W latach 2001–2002 Jérôme Lulling stworzył pierwszy elektroniczny program do sprawdzania pisowni po luksembursku, który zawiera 125 tys. słów, o nazwie C.ORT.IN.A.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Le nombre de locuteurs du luxembourgeois revu à la hausse. infolux.uni.lu. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-11)]..
- ↑ a b c Szul R., Język. Naród. Państwo. Język jako zjawisko polityczne, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2009, s. 308.
- Język pragermański nie jest językiem germańskim, ale przodkiem wszystkich języków germańskich
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Kod ISO 639-3.
- ↑ a b Uznawany za osobny język z kodem ISO 639-1.
- ↑ Nie mylić z językiem lotaryńskim (oïl).
- ↑ Kod ISO 639-2.
- LCCN: sh2003005414
- GND: 4125795-9
- NDL: 001134462
- BnF: 119667950
- BNCF: 54218
- NKC: ph263235
- BNE: XX554274
- J9U: 987007549430205171