Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej

Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej – wschodnioznawczy i sowietologiczny ośrodek naukowo-badawczy działający w latach 1930–1939 w Wilnie przy Uniwersytecie Stefana Batorego, ale posiadający autonomię i samorządność. Przy instytucie działała Szkoła Nauk Politycznych o statusie uczelni prywatnej. Instytut mieścił się w gmachu Biblioteki Wróblewskich w Wilnie.

Instytut zainaugurował działalność 23 lutego 1930. Powstał w rezultacie współpracy trzech osób: Stefana Ehrenkreutza, historyka prawa, badacza instytucji ustrojowych Wielkiego Księstwa Litewskiego, Janusza Jędrzejewicza, ówcześnie podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów i Witolda Staniewicza, specjalisty ekonomiki rolnej, ministra reform rolnych (1926-1928) w rządach, Kazimierza Bartla, rektora USB w latach 1934–1935. Prezesem Instytutu został profesor Jan Michał Rozwadowski, a po jego śmierci (1935) profesor Stanisław Kętrzyński. Prezesem Zarządu Instytutu przez cały okres jego istnienia był Stefan Ehrenkreutz i to on właściwie stworzył cały Instytut.

Struktura Instytutu

Sekcje:

Referaty naukowe:

Bibliografia, literatura, linki

  • Marek Kornat, Polska Szkoła Sowietologiczna 1930-1939, Kraków 2003; Wyd. Arcana, ISBN 83-89243-30-X.
  • Marek Kornat, Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej w Wilnie (1930-1939) i jego wkład w rozwój polskiej sowietologii w: Kwartalnik Historyczny, Rocznik CVII. Warszawa 2000. z.3, s. 42–89.
  • Balticoslavica: biuletyn Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej w Wilnie (kopia cyfrowa)
  • Rocznik Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej T. I
  • Rocznik Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej T. II

Zobacz też

Kontrola autorytatywna (organizacja):