Hugon Almstaedt

Hugon Karol Almstaedt
Puchacz
Ilustracja
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1893
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1958
Wrocław

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty
73 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
(pod Kozinkiem)
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Hugon Karol Almstaedt ps „Puchacz”[1] (ur. 6 maja 1893 w Sosnowcu, zm. 15 kwietnia 1958 we Wrocławiu)[2] – żołnierz Legionów Polskich, kapitan piechoty rezerwy[3] Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, Prezes Zarządu Okręgu Sosnowiec Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[4].

Życiorys

Urodził się w Sosnowcu w rodzinie Wilhelma i Agnieszki z Ciężkich[5]. Ukończył Szkołę Realną w Sosnowcu. W 1910 podjął pracę w administracji państwowej. Od 1912 należał do Związku Strzeleckiego, a w 1914 wstąpił do 1 kompanii kadrowej[6]. W Legionach Polskich walczył w szeregach 1 pułku piechoty. W tym czasie awansował na stopień sierżanta[5]. W 1917 internowany w Szczypiornie, a od jesieni 1918 członek Polskiej Organizacji Wojskowej w Sosnowcu. W styczniu 1919 objął stanowisko dowódcy kompanii milicji ludowej w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1930 mianowany na stopień podporucznika. W 1936 sprawował funkcję zastępcy komisarza miasta Sosnowca[7][8], następnie pełnił funkcję prezydenta miasta. Jego staraniem powstał stadion miejskiego komitetu WF i PW[9]. Był prezesem Zarządu Okręgu Sosnowiec Związku Legionistów Polskich[10] i Koła Miejscowego BBWR w Sosnowcu[11]. Był wśród założycieli Obozu Zjednoczenia Narodowego. Jego podpis figuruje pod „aktem erekcyjnym” OZN[12]. Był jednym z założycieli „Towarzystwa Domu Społecznego Pracy dla Państwa w Sosnowcu”[13]. W kampanii wrześniowej walczył w składzie 73 pułku piechoty[5]. Po 1945 przeprowadził się do Wrocławia, gdzie pracował jako urzędnik.

Zmarł 15 kwietnia 1958 we Wrocławiu.

Żonaty z Anną Swobodą, miał córkę Zofię[5].

Odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Hugon Almstaedt w bitwie pod Kozinkiem, działając pod ostrzałem nieprzyjaciela, pomimo odniesionej rany, nawiązał łączność telefoniczną pomiędzy dowództwem batalionu i pułku. W ten sposób przyczynił się do poprawy sytuacji bojowej walczących oddziałów polskich[5].

Przypisy

  1. ↑ StefanS. Pomarański StefanS., W awangardzie - ze wspomnień piłsudczyka, Warszawa 1934, s. 109 .
  2. ↑ Lista imienna Pierwszej Kompanii Kadrowej (stan 6 VIII 1914 r.) [online], jpilsudski.org [dostęp 2020-05-08]  (pol.).
  3. ↑ StefanS. Pomarański StefanS., Z historycznych dni lipca i sierpnia 1914 r., Warszawa 1936, s. 60 .
  4. ↑ Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 81.
  5. ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 13.
  6. ↑ „Polska Zbrojna” (R.17, nr 215), 6 sierpnia 1938, s. 3 .
  7. ↑ „ABC” (R.11, nr 140), 13 maja 1936, s. 5 .
  8. ↑ Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy : szkice monograficzne., Sosnowiec 1932, s. 282 .
  9. ↑ „Expres Zagłębia” (R.9, nr 311), 12 listopada 1934, s. 3 .
  10. ↑ Związek Legionistów Polskich : 1936-1938 r. : sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich, 14. Walny Zjazd Delegatów, Warszawa 1938, s. 138 .
  11. ↑ „Expres Zagłębia” (R.8, nr 114), 26 kwietnia 1933, s. 4 .
  12. ↑ „Gazeta Polska” (R.9, nr 63), 4 marca 1937, s. 6 .
  13. ↑ „Monitor Polski” (R. 17, nr 164), 20 lipca 1934, s. 4 .
  14. ↑ Zarys historji wojennej 1-go Pułku Piechoty Legjonów, Warszawa 1931, s. 103 .
  15. ↑ na podstawie fotografii

Bibliografia

  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
  • VIAF: 300940355
  • PLWABN: 9810605513505606
  • NUKAT: n2016165541