Heinrich Kuhl
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1797 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 września 1821 | ||
| Zawód, zajęcie | przyrodnik, zoolog | ||
 | |||
| |||
Heinrich Kuhl (ur. 17 września 1797 w Hanau, zm. 14 września 1821 w Buitenzorgu) – niemiecki przyrodnik – zoolog, mykolog.
Był asystentem Coenraada Jacoba Temmincka w Narodowym Muzeum Naturalnym w Lejdzie w latach 1818–1820. Opublikował kilka monografii dotyczących nietoperzy oraz papug. W roku 1820 prowadził badania na terenach wyspy Jawa i ówczesnych Holenderskich Indii Wschodnich[2]. Opisał wiele nowych gatunków oraz rodzajów płazów i gadów[3]. Zmarł w 1821 na infekcję wątroby[2].
Epitety gatunkowe jelenia baweańskiego (Axis kuhlii), gekona fałdoskórego (Ptychozoon kuhli) i piskorka Kuhla (Pangio kuhlii), oraz nazwy rodzajowe roślin Kuhlia (z rodziny wierzbowatych)[2] i Kuhlhasseltia (z rodziny storczykowatych)[1] są eponimami mającymi na celu upamiętnienie Heinricha Kuhla[2][1].
Przypisy
- ↑ a b c The International Plant Names Index: Kuhl, Heinrich (1797-1821). IPNI, 2005. [dostęp 2015-03-22]. (ang.).
- ↑ a b c d MikeM. Grayson MikeM., A Zoological ''Who was who'', The Bartlett Society (ang.).
- ↑ The Reptile Database: Simple search: kuhl. reptile-database.reptarium.cz. [dostęp 2015-03-22]. (ang.).
