Hans Bernhard Reichow
| Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1899 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 maja 1974 | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
| Praca | |||
| Styl | modernizm | ||
| |||
Hans Bernhard Reichow (ur. 25 listopada 1899 w Rogowie, zm. 7 maja 1974 w Bad Mergentheim) – niemiecki architekt i urbanista.
Życiorys
W latach 1919–1923 studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Monachium i Gdańsku, gdzie obronił pracę doktorską o sztuce ogrodniczej w Gdańsku (Alte bürgerliche Gartenkunst in Danzig)[1]. Po studiach w 1925 wyjechał do Berlina, gdzie podjął pracę w pruskiej administracji budowlanej, a od 1926 pracował dla Ericha Mendelsohna[1]. W 1927 założył własne biuro architektoniczne w Berlinie, projektując i realizując domy jedno- i wielorodzinne[1].
W latach 1928–1934 był głównym planistą w Dreźnie, następnie miejskim radca budowlanym w Brunszwiku (1934–1936), a później dyrektorem budowlanym w Szczecinie (1939–1945)[1]. Od 1937 roku był członkiem NSDAP[2]. W latach II wojny światowej był jednym z autorów Generalplan Ost, stanowiącego podstawę dla "kolonizacji" terenów okupowanych przez Trzecią Rzeszę. Opracował także plan przebudowy Poznania zgodnie z założeniami urbanistyki nazistowskiej[3]. Jego bogaty w tereny zielone plan rozbudowy Szczecina zwrócił uwagę Konstantego Gutschowowa pracującego nad rozbudową Hamburga – Reichow został konsultantem Gutschowa[1] i pod jego kierunkiem opracował koncepcję organicznego planowania miasta[4]. W 1945 Reichow uciekł przed zbliżającym się frontem do Hamburga[1], gdzie założył własne biuro architektoniczne, realizując liczne projekty osiedli mieszkalnych[4].
W okresie powojennym był znany jako propagator koncepcji "miasta przystosowanego do samochodu" (Die autogerechte Stadt) oraz autor książki pod takim samym tytułem.
Publikacje
- Organische Stadtbaukunst (1948)
- Organische Baukunst (1949)
- Die autogerechte Stadt (1959)
Wybrane dzieła
- osiedla Hohnerkamp i Farmsen w Hamburgu
- 1954 – osiedle Sennestadt w Bielefeldzie[1] (wspólnie z Fritzem Eggelingem)
- osiedle Vahr w Bremie (wspólnie z Ernstem Mayem, Maxem Säumem i Günterem Hafemannem)
- osiedle Limesstadt w Schwalbach am Taunus
Przypisy
- ↑ a b c d e f g architekten-portrait: Hans Bernhard Reichow. [dostęp 2010-10-29]. (niem.).
- ↑ Architekt Reichow: Romantiker im Nazi-Dienst. Frankfurter Allgemeine Zeitung [niem.] [dostęp: 19.06.2015]
- ↑ Niels Gutschow, Ordnungswahn: Architekten planen im "Eingedeutschten Osten" 1939-1945. Bertelsmann Fachzeitschriften, 2001, ISBN 978-3-7643-6390-1
- ↑ a b Jan Lubitz: Porträt Reichow. [dostęp 2010-10-29]. (niem.).
