Gotha G.V
Gotha G.V | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Cesarstwo Niemieckie | ||
---|---|---|---|
Producent | Gotha | ||
Konstruktor | Hans Burkhard | ||
Typ | ciężki samolot bombowy | ||
Konstrukcja | dwupłat konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne, stałe | ||
Załoga | 3 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1917 | ||
Lata produkcji | 1917–1918 | ||
Liczba egz. | 205 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2× silnik rzędowy Mercedes D.IVa | ||
Moc | 382 kW (520 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 23,70 m | ||
Długość | 12,42 m | ||
Wysokość | 4,50 m | ||
Powierzchnia nośna | 89,5 m² | ||
Masa | |||
Własna | 2739 kg | ||
Użyteczna | 1228 kg | ||
Startowa | 3967 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 140 km/h | ||
Pułap | 6500 m | ||
Zasięg | 840 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 lub 3 × km Parabellum lMG 14 kal. 7,92 mm | |||
Użytkownicy | |||
Cesarstwo Niemieckie | |||
|
Gotha G.V – ciężki bombowiec używany przez Luftstreitkräfte (Cesarska Niemiecka Służba Powietrzna) podczas I wojny światowej.
Rozwój
Użycie bojowe G.IV udowodniło, że zabudowanie zbiorników paliwa w gondolach silników było błędem. W razie katastrofy podczas lądowania zbiorniki mogły pęknąć, a wtedy paliwo rozlewało się na gorące silniki. To stanowiło poważny problem, ponieważ wypadki przy lądowaniu stanowiły 75% strat niebojowych.
Aby temu zaradzić firma Gothaer stworzyła wersję G.V, w której zbiorniki paliwa znajdowały się w centropłacie. Mniejsze gondole silników zostały zamontowane na rozpórkach powyżej dolnych płatów.
W Gocie G.V siedzisko pilota zostało przesunięte w lewo, a zaraz za nim zainstalowano zbiorniki paliwa. To blokowało możliwość przechodzenia członków załogi pomiędzy trzema stanowiskami strzeleckimi, istniejącą w poprzednich wersjach. Wszystkie bomby w tej wersji były przenoszone na podwieszeniach zewnętrznych. Nowa Gotha zawierała ważną innowację w formie „tunelu karabinowego”, gdzie spód tylnego kadłuba był zakrzywiony, co umożliwiało umieszczenie skierowanego w dół karabinu maszynowego, chroniącego przed atakiem od dołu, usuwając tym samym martwy sektor ostrzału.
Podstawowy wariant G.V nie oferował żadnego wzrostu osiągów w porównaniu do G.IV, od którego był o 350 kg cięższy z powodu dodatkowego wyposażenia i użycia niewystarczającej ilości wysuszonego drewna. Silniki Mercedes D.IVa nie mogły wytworzyć teoretycznej mocy 190 kW z powodu stosowania paliwa o niższej jakości.
Użycie bojowe
G.V wszedł do służby w sierpniu 1917 roku. Z powodu wspomnianych ograniczeń przeważnie nie mógł latać na pułapie tak dużym jak G.IV. Przez Niemców użyty w 1919 roku podczas powstania wielkopolskiego. Po wojnie był używany przez lotnictwo polskie.
Użytkownicy
Literatura
- The Complete Encyclopedia of Flight 1848–1939, John Batchelor & Malcolm V. Lowe
- p
- d
- e