Giovanni Patrizi
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1658 | ||
| Data i miejsce śmierci | 31 lipca 1727 | ||
| Nuncjusz apostolski w Neapolu | |||
| Okres sprawowania | 1702–1708 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Diakonat | 29 stycznia 1702 | ||
| Prezbiterat | 2 lutego 1702 | ||
| Sakra biskupia | 18 lutego 1702 | ||
| Kreacja kardynalska | 16 grudnia 1715 | ||
| Kościół tytularny | Santi Quattro Coronati | ||
| |||
| Data konsekracji | 18 lutego 1702 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Fabrizio Spada | ||||||
| |||||||
Giovanni Patrizi (ur. 24 grudnia 1658 w Rzymie, zm. 31 lipca 1727 w Ferrarze) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 24 grudnia 1658 roku w Rzymie, jako syn Patrizia Patriziego i Virginii Corsini[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktoraty z filozofii i teologii[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i klerykiem Kamery Apostolskiej[1]. 29 stycznia 1702 roku przyjął święcenia diakonatu, a 2 lutego – prezbiteratu[2]. Cztery dni później został tytularnym arcybiskupem Silifke, a 18 lutego przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został mianowany nuncjuszem w Neapolu[2]. W tym samym roku został również asystentem Tronu Papieskiego i administratorem diecezji Neapolu[1]. 16 grudnia 1715 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati[2]. W latach 1718–1721 był legatem w Ferrarze[1]. Zmarł tamże 31 lipca 1727 roku[1].
