Giacomo Filippo Fransoni

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1775
Genua

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 1856
Rzym

Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary

Okres sprawowania

1834–1856

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 marca 1807

Nominacja biskupia

27 września 1822

Sakra biskupia

8 grudnia 1822

Kreacja kardynalska

2 października 1826
Leon XII

Kościół tytularny

S. Maria in Ara coeli
S. Lorenzo in Lucina

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

8 grudnia 1822

Miejscowość

Rzym

Miejsce

kościół benedyktynów na Campo Marzio

Konsekrator

Pietro Francesco Galleffi

Współkonsekratorzy

Giovanni Francesco Falzacappa
Giuseppe della Porta Rodiani

Konsekrowani biskupi
José Maria de Santa Anna Noronha	1 sierpnia 1824
Giacomo Luigi Brignole	28 marca 1830
Francesco Maria Icheri di Malabaila	18 lipca 1830
Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie	18 listopada 1832
Dionisio-Andrea Pasio	21 kwietnia 1833
Giovanni Negri	21 kwietnia 1833
Francis Joseph O’Finan	21 marca 1835
Ferdinando Matteo Maurizio Bruno di Tournafort	14 lutego 1836
Jean-Baptiste Pompallier	30 czerwca 1836
Giuseppe Angelo di Fazio	30 czerwca 1836
Niccola Candoni	12 marca 1837
Etienne Missir	12 marca 1837
Ignatius Papasian	10 czerwca 1838
John Thomas Hynes	29 lipca 1838
Filippo Saverio Grimaldi	23 września 1838
Giuseppe Montieri	23 września 1838
Luigi Moreno	23 września 1838
Tommaso Pasquale Gizzi	21 kwietnia 1839
Francisco Villardel	21 kwietnia 1839
Henry Hughes	21 kwietnia 1839
io Vincenzo Forzani	23 lutego 1840
Giuseppe Agostino Salomoni	3 maja 1840
William Bernard Allen Collier	3 maja 1840
Nicholas Wiseman	8 czerwca 1840
Giovanni Giorgio Topich	20 lutego 1842
Alessandro Ottaviano Riccardi di Netro	20 lutego 1842
Andon Bedros IX Hassoun	19 czerwca 1842
Giovanni Dominico Faustino Ceretti	31 lipca 1842
Edward Barron	1 listopada 1842
José de Viteri y Ungo	29 stycznia 1843
Paolo Sardi	30 kwietnia 1843
Luigi Giamporcaro	25 czerwca 1843
Michel’ Angelo Sorrentino	25 czerwca 1843
Felicissimo Salvini	25 czerwca 1843
James Sharples	15 sierpnia 1843
Michael O’Connor	15 sierpnia 1843
Nicolaus Murad	5 listopada 1843
Charles Michael Baggs	28 stycznia 1844
Clemente Manzini	25 lutego 1844
Jean-Baptiste Épalle	21 lipca 1844
Fidèle Sutter	29 września 1844
Gaetano Carletti	4 maja 1845
Giovanni Carlo Gentili	4 maja 1845
Giovanni Antonio Odone	4 maja 1845
John Brady	25 maja 1845
Jean-Félix-Onésime Luquet	7 września 1845
Pietro Bottazzi	8 grudnia 1845
Antonio Saverio De Luca	8 grudnia 1845
Guglielmo Massaja	24 maja 1846
Annetto Casolani	24 maja 1846
Francis Joseph Nicholson	24 maja 1846
Georges Hurmuz	23 sierpnia 1846
Edoardo Hurmuz	19 września 1847
Angelo Parsi	19 września 1847
John Thomas Mullock	27 grudnia 1847
Joseph Serra y Juliá	15 sierpnia 1848
Rudesindo Salvado	15 sierpnia 1849
Angelo Francesco Ramazzotti	30 czerwca 1850
Joseph Sadoc Alemany y Conill	30 czerwca 1850
Girolamo Verzeri	3 listopada 1850
Charles-François Baillargeon	23 lutego 1851
Carlo Sacconi	8 czerwca 1851
Thomas Grant	6 lipca 1851
Vincenzo Bisceglia	5 października 1851
Giovanni Battista Arnaldi	2 maja 1852
Pasquale de Lucia	29 września 1852
Mario De Luca	29 września 1852
Niccola Maria Guida	29 września 1852
Paolo Brunoni	17 lipca 1853
Thaddeus Amat y Brusi	12 marca 1854
Franciszek Stefanowicz	1 stycznia 1855
Giovanni Antonio Benini	1 listopada 1855
Carlo Rivelli	1 listopada 1855

Giacomo Filippo Fransoni (ur. 10 grudnia 1775 w Genui, zm. 20 kwietnia 1856 w Rzymie) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Pochodzi ze szlacheckiego rodu. Jego ojciec był senatorem Republiki Genueńskiej. W roku 1806 uzyskał doktorat obojga praw podczas studiów w Wiecznym Mieście. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 marca 1807 roku. Przez wiele kolejnych lat pracował w Kurii Rzymskiej. Od roku 1816 prałat domowy Jego Świątobliwości. 7 września 1822 otrzymał nominację na tytularnego biskupa Nazianzo. Sakry udzielił mu kardynał Pietro Francesco Galleffi. 21 stycznia 1823 mianowany nuncjuszem w Portugalii. Z funkcji tej zwolniony po trzech latach, kiedy to otrzymał promocję kardynalską. Otrzymał wówczas kościół tytularny Santa Maria in Ara Coeli. Od 21 listopada 1834 do śmierci sprawował urząd prefekta Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. W roku 1855 jego kościołem tytularnym została bazylika San Lorenzo in Lucina. W niej też został pochowany.

Bibliografia

Słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy (ang.)
Giacomo Filippo Fransoni [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-10-15] (ang.).

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)

Od 1415

Francesco Lando (1412–1424)
Antonio Panciera (1424–1431)
Jean de la Rochetaillée (1431–1437)
Ludwik Aleman (1437–1440)
Henry Beaufort (1440–1447)
John Kempe (1447–1449)
Ludwik Aleman (1449–1450)
John Kempe (1450–1452)
Zbigniew Oleśnicki (1452–1455)
Peter von Schaumberg (1455–1469)
Jean Rolin (1469–1483)
Luis Juan del Mila y Borja (1483–1510)
Jaime Serra i Cau (1510–1511)
Pietro Isvalies (1511– 1511)
Francisco de Borja (1511– 1511)
Tamás Bakócz (1511–1521)
François Guillaume de Clermont (1521–1523)
Marco Cornaro (1523–1524)
Lorenzo Pucci (1524–1524)
Matthäus Lang von Wellenburg (1524–1535)
Louis de Bourbon de Vendôme (1535–1550)
François de Tournon (1550–1550)
Claude de Longwy de Givry (1550–1561)
Georges d’Armagnac (1561–1564)
Alessandro Farnese (1564–1564)
Georges d’Armagnac (1564–1567)
Giulio Feltre della Rovere (1567–1570)
Georges d’Armagnac (1570–1585)
Karol II de Bourbon (1585–1590)
Markus Sitticus von Hohenems (1590–1595)
Ludovico Madruzzo (1595–1597)
Girolamo Rusticucci (1597–1598)
Girolamo Simoncelli (1598–1600)
Pedro de Deza (1600–1600)
Alessandro Ottaviano de Medici (1600–1600)
Rodrigo de Castro Osorio (1600–1600)
François de Joyeuse (1600–1604)
Agostino Valier (1604–1605)
Ascanio Colonna (1605–1606)
Antonio Maria Sauli (1606–1607)
Giovanni Evangelista Pallotta (1607–1611)
Pierre de Gondi (1611–1616)
Federico Borromeo (1616–1617)
Francesco Sforza di Santa Fiora (1617–1618)
Federico Borromeo (1618–1620)
Alessandro Peretti de Montalto (1620–1620)
Federico Borromeo (1620–1631)
Giovanni Doria (1631–1642)
François de La Rochefoucauld (1642–1645)
Luigi Capponi (1645–1659)
Baltasar Moscoso y Sandoval (1659–1665)
Ernst Adalbert von Harrach (1665–1667)
Giulio Gabrielli (1667–1668)
Virginio Orsini (1668–1671)
Rinaldo d’Este (1671–1671)
Cesare Facchinetti (1671–1672)
Girolamo Grimaldi-Cavalleroni (1672–1675)
Carlo Rossetti (1675–1676)
Niccolò Albergati-Ludovisi (1676–1677)
Alderano Cibo (1677–1679)
Lorenzo Raggi (1679–1680)
Luigi Alessandro Omodei (1680–1685)
Carlo Barberini (1685–1689)
Francesco Maidalchini (1689–1700)
Carlo Barberini (1700–1704)
Francesco Nerli (1704–1708)
Galeazzo Marescotti (1708–1726)
Giuseppe Sacripante (1726–1727)
Giuseppe Renato Imperiali (1727–1737)
Gianantonio Davia (1737–1740)
François-Armand-Auguste de Rohan-Soubise-Ventadour (1740–1749)
Nuno de Cunha da Ataíde (1749–1750)
Giulio Alberoni (1750–1752)
Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard (1752–1759)
Joseph Dominicus von Lamberg (1759–1761)
Jan Teodor Wittelsbach (1761–1763)
Giacomo Oddi (1763–1770)
Giuseppe Pozzobonelli (1770–1783)
Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1783–1784)
Paul d’Albert de Luynes (1784–1788)
Christoph Anton von Migazzi (1788–1803)
Francesco Carafa (1803–1818)
Ludwik Maria de Borbón y Vallabriga (1818–1823)
Giuseppe Firrao (1823–1830)
Luigi Ruffo Scilla (1830–1832)
Cesare Brancadoro (1832–1837)
Joseph Fesch (1837–1839)
Carlo Oppizzoni (1839–1855)
Giacomo Filippo Fransoni (1855–1856)
Benedetto Barberini (1856–1863)
Antonio Tosti (1863–1866)
Engelbertus Sterckx (1866–1867)
Filippo de Angelis (1867–1877)
Friedrich Josef von Schwarzenberg (1877–1885)
Lucien-Louis-Joseph-Napoléon Bonaparte (1885–1895)
Gustav Adolf von Hohenlohe-Schillingsfürst (1895–1896)
Mieczysław Ledóchowski (1896–1902)
José Sebastião Neto (1902–1920)
James Gibbons (1920–1921)
Michael Logue (1921–1924)
Giuseppe Francica-Nava di Bontifé (1924–1928)
Lev Skrbenský z Hříště (1928–1938)
William O’Connell (1938–1944)
Alessio Ascalesi (1944–1952)
Michael von Faulhaber (1952–1952)
Alessandro Verde (1952–1958)
Joseph-Ernest van Roey (1958–1961)
Manuel Gonçalves Cerejeira (1961–1977)
Carlos Carmelo de Vasconcellos Motta (1977–1982)
Giuseppe Siri (1982–1989)
Paul-Émile Léger (1989–1991)
Franz König (1991–2004)
Stephen Kim Sou-hwan (2004–2009)
Eugênio de Araújo Sales (2009–2012)
Paulo Evaristo Arns (2012–2016)
Michael Michai Kitbunchu (od 2016)

Prefekci Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów

Prefekci Kongregacji	Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Garzia Millini (1629) Berlinghiero Gessi (1629–1639) Giovanni Battista Pamphili (1639–1644) Marzio Ginetti (1644–1671) Federico Borromeo (1671-1673) Gaspare Carpegna (1673–1714) Sebastiano Antonio Tanara (1718–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Giorgio Spinola (1726–1739) Giacomo Lanfredini (1739–1741) Giovanni Battista Spinola (1741–1752) Raniero d’Elci (1752–1761) Gaetano Fantuzzi (1761–1778) Gennaro Antonio de Simone (1779–1780) Vitaliano Borromeo (1781–1793) Luigi Valenti Gonzaga (1793–1808) Bartolomeo Pacca (1809–1818) Emmanuele de Gregorio (1818–1820) Annibale della Genga (1820–1823) Carlo Maria Pedicini (1826–1830) Giacomo Filippo Fransoni (1830–1834) Benedetto Barberini (1834–1863) Fabio Maria Asquini (1863–1872) Filippo Maria Guidi (1872–1879)
Prefekci Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego	Prospero Caterini (1879–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902-1908)

Prefekci Kongregacji