Gawriił Gołowkin
| Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Data urodzenia | 1660 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 20 stycznia 1734 | ||
Kanclerz Imperium Rosyjskiego | |||
Okres | od 1708 | ||
Poprzednik | Piotr Szafirow | ||
Następca | Andriej Ostermann | ||
Odznaczenia | |||
|
Gawriił (Gawriła) Iwanowicz Gołowkin (Gabriel Gołowkin; ros. Гавриил (Гаврила) Иванович Головкин; ur. 1660, zm. 20 stycznia 1734) – rosyjski polityk, kanclerz, kanclerz Imperium Rosyjskiego od 1708 roku do swej śmierci w 1734 roku. Prawdziwym szefem dyplomacji był jednak do roku 1727 Boris Kurakin.
Życiorys
W 1677, młody Gawriił Gołowkin związał się z dworem carewicza Piotra, będąc już uprzednio związanym z jego matką Natalią. Oboje chronili młodego carewicza w trudnym okresie regencji Zofii Aleksiejewny. Gołowkin towarzyszył carowi w jego podróżach i pracy w stoczni w holenderskim Zaanstad. W 1706 został pierwszym rosyjskim wielkim kanclerzem spraw zagranicznych na polu bitwy pod Połtawą (1709)[potrzebny przypis].
Gołowkin piastował ten urząd przez 25 lat. Gdy panowała Katarzyna I, został członkiem stworzonego przez nią w 1726 nowego organu władzy, jakim była Najwyższa Tajna Rada. Gdy cesarzowa ogłosiła młodego Piotra II swym sukcesorem, Gołowkinowi nakazała pieczę nad nim. Gdy w roku 1730 Piotr II zmarł, Gołowkin otwarcie poparł pretensje do tronu, jakie miała Anna Iwanowna Romanowa, księżna Kurlandii, przeciw arystokratycznym frakcjom Dołgorukowowów i Golicynów, opowiadając się za autokracją i odrzucając projekt konstytucji monarchii ograniczonej. Za rządów Anny Gołowkin został członkiem pierwszego rosyjskiego gabinetu, lecz w jego obrębie miał mniejsze wpływy niż faworyci carycy: Andriej Ostermann i Burkhard Christoph Münnich[potrzebny przypis].
W roku 1707 Gołowkin został hrabią cesarstwa, a w 1710 hrabią rosyjskim. Był jednym z najbogatszych magnatów epoki. Nieznajomość języków obcych powodowała liczne konflikty z innymi ministrami i to nie tylko tymi niemieckiego pochodzenia. Od 1706 roku kierował wydziałem do spraw stosunków z Polską[potrzebny przypis]. Odznaczony Orderem Orła Białego i rosyjskim Orderem Świętego Andrzeja[1].
Przypisy
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 140.
- p
- d
- e
Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699) |
|
---|---|
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801) |
|
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917) |
|
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji |
|
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR |
|
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946) |
|
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991) |
|
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej |
|
- Britannica: biography/Gavriil-Ivanovich-Graf-Golovkin
- БРЭ: 3858115
- NE.se: gavriil-golovkin
- VLE: gavriil-golovkin
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 22587