Flor Peeters

Flor Peeters

Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1903 Tielen
Pochodzenie	belgijskie
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1986 Antwerpia
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, organista, pedagog
Odznaczenia
Strona internetowa

Flor Peeters (ur. 4 lipca 1903 w Tielen, zm. 4 lipca 1986 w Antwerpii^[1][2]) – belgijski kompozytor, organista i pedagog.

Życiorys

W latach 1919–1923 uczył się w Lemmensinstitut w Mechelen, gdzie jego nauczycielami byli Lodewijk Mortelmans (kompozycja), Jules Van Nuffel (chorał gregoriański) i Oscar Depuyd (organy)^[1][2]. Od 1923 roku pełnił funkcję drugiego, a od 1925 roku pierwszego organisty w katedrze św. Rumolda w Mechelen^[1]. Od 1923 roku uczył też gry na organach w Lemmensinstitut^[1]. Od 1931 do 1938 roku był wykładowcą konserwatorium w Gandawie^[2]. W latach 1935–1948 wykładał w konserwatorium w Tilburgu, a w latach 1948–1968 w konserwatorium w Antwerpii, którego w latach 1952–1968 był dyrektorem^[1][2]. Od 1968 do 1985 roku prowadził w Mechelen mistrzowskie kursy gry na organach^[1].

Koncertował w licznych krajach, wykonując dzieła muzyki dawnej i współczesnej oraz swoje własne kompozycje^[1]. W 1968 roku został odznaczony komandorią Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego^[1]. W 1971 roku otrzymał z rąk króla Baldwina I krzyż wielkiego oficera Orderu Leopolda^[3] i tytuł barona^[1][2]. Doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Ameryki w Waszyngtonie (1962) i Katolieke Universiteit w Leuven (1971)^[1].

Twórczość

Należał do najwybitniejszych belgijskich twórców muzyki organowej, napisał kilkaset utworów na organy, od łatwych dzieł o przeznaczeniu praktycznym po duże dzieła wirtuozowskie^[1]. Tworzył także kompozycje religijne na chór i organy^[1]. Utwory Peetersa cechują się płynną linią melodyczną, widoczne są w nich nawiązania do chorału gregoriańskiego i flamandzkiej muzyki ludowej^[1]. Jego twórczość odznacza się użyciem zróżnicowanych technik kontrapunktycznych, polirytmią i dysonansową harmonią, często politonalną^[1].

Skomponował m.in. następujące utwory na organy: Passacaglia and Fugue (1938), Sinfonia (1940), Koncert organowy (1944), Lied Symphony (1948), 30 Short Chorale Preludes (1959), 213 Hymn Preludes for the Liturgical Year (1959–1967)^[2]. Był też autorem prac Anthologia pro organo (4 tomy, Bruksela 1949–1959), Ars organi (3 tomy, Bruksela 1952–1954) i Little Organ Book (Boston 1957)^[2].

Przypisy