Felicjan Majorkiewicz
 Felicjan Majorkiewicz 1943 r. | |||
 podpułkownik dyplomowany | |||
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1904 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 lutego 1975 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1921–1924 i 1925–1948 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Jednostki | 1 Batalion Saperów Legionów, | ||
| Stanowiska | referent, szef kancelarii batalionu, dowódca kompanii | ||
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa, | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Felicjan Ludwik Majorkiewicz ps. „Iron” (ur. 20 listopada 1904 w Woli, zm. 21 lutego 1975 w Warszawie) – inżynier, podpułkownik dyplomowany saperów Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny[1].
Życiorys
Felicjan Ludwik Majorkiewicz urodził się 20 listopada 1904 roku w Woli (powiat lipnowski). W latach 1925–1928 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie. 11 sierpnia 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a Minister Spraw Wojskowych przeniósł do kadry oficerów saperów z pozostawieniem w Oficerskiej Szkole Inżynierii na III roku[2][3]. 27 października 1928 roku Prezydent RP nadał mu 2. lokatę wśród podporuczników ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. 15 sierpnia 1929 roku awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów.
23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do 1 batalionu saperów Legionów w Modlinie[5]. Do początku 1934 roku pełnił służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza na stanowisku zastępcy dowódcy kompanii saperów KOP „Hoszcza” w Hoszczy nad Horyniem[6]. Z dniem 3 listopada 1934 roku powołany został do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1934–1936[7]. W 1936 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, przydzielony został do dowództwa 18 Dywizji Piechoty w Łomży na stanowisko I oficera sztabu[8]. 23 marca 1939 roku powołany został do Sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” na stanowisko oficera Oddziału III Operacyjnego[9]. Na tym stanowisku odbył kampanię wrześniową 1939 roku.
6 grudnia 1939 roku we Francji otrzymał przydział służbowy do sztabu 1 Dywizji Piechoty na stanowisko oficera Oddziału Operacyjnego[10]. W lutym 1940 roku, z chwilą sformowania Samodzielniej Brygady Strzelców Podhalańskich mianowany został szefem Oddziału III Taktyczno-Operacyjnego Sztabu. Razem z brygadą uczestniczył w bitwie o Narwik i kampanii francuskiej. Następnie pełnił służbę w Szkocji na stanowisku szefa Oddziału III Taktyczno-Operacyjnego Sztabu 1 Brygady Strzelców.
W nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku, w ramach operacji „Weller 1” został zrzucony do kraju. W czasie okupacji niemieckiej pełnił służbę w Oddziale III Operacyjnym Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. 20 sierpnia 1944 roku w czasie powstania warszawskiego został ranny[11].
Służbę w Polskich Siłach Zbrojnych zakończył na stanowisku szefa Oddziału III Operacyjnego Sztabu I Korpusu Polskiego. Był długoletnim, zasłużonym współpracownikiem Wojskowego Przeglądu Historycznego.
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B20-4-9)[12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (Rozkaz nr 469 dowódcy AK z 28 września 1944 r. Uzasadnienie brzmiało: „za osobistą odwagę i postawę w okresie walk w Warszawie”. Nr krzyża: 11500[13]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
Wybrane publikacje
- Narwik, Wydawnictwo MON, Warszawa 1957.
- Dane nam było przeżyć, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1972.
- Lata chmurne – lata dumne, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1983, wyd. I, ISBN 83-211-0428-2.
Przypisy
- ↑ Felicjan Majorkiewicz, Powstańcze Biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 15 sierpnia 1927 roku, s. 248.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 588, 607.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 5.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 390.
- ↑ Majorkiewicz 1983 ↓, s. 9.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
- ↑ Majorkiewicz 1983 ↓, s. 10.
- ↑ Majorkiewicz 1983 ↓, s. 14-15.
- ↑ Majorkiewicz 1983 ↓, s. 43-44.
- ↑ Rozwadowski 2004 ↓, s. 143.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Felicjan Majorkiewicz: Lata chmurne lata dumne. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1983. ISBN 83-211-0428-2..
- Piotr Rozwadowski (red.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 6. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2004. ISBN 83-11-09261-3..
Linki zewnętrzne
- Biogram na stronie elitadywersji.org
