Félia Litvinne

Félia Litvinne

Imię i nazwisko	Françoise-Jeanne Schütz
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1861 Petersburg
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	12 października 1936 Paryż
Typ głosu	sopran
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewaczka
Multimedia w Wikimedia Commons

Félia Litvinne, właśc. Françoise-Jeanne Schütz^[1][2][3] (ur. 19 sierpnia^?/31 sierpnia 1861 w Petersburgu, zm. 12 października 1936 w Paryżu^[1]) – rosyjska śpiewaczka, sopran.

Życiorys

Studiowała w Paryżu u Pauline Viardot i Victora Maurela^[1][2][3]. Na scenie zadebiutowała w 1882 roku w paryskim Théâtre-Italien w Simonie Boccanegrze Giuseppe Verdiego^[2][3]. Występowała na scenach europejskich oraz w Ameryce Północnej i Południowej^[1]. W Stanach Zjednoczonych debiutowała w 1885 roku na deskach nowojorskiej Academy of Music^[1][2]. Śpiewała w Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli (1886–1888), Operze Paryskiej (1889) oraz w mediolańskiej La Scali (1890)^[1][2]. Od 1890 roku przebywała w Rosji, występując w Moskwie i Petersburgu^[1][2][3]. W 1896 roku rolą Walentyny w Hugonotach Giacomo Meyerbeera debiutowała w nowojorskiej Metropolitan Opera^[2][3]. Od 1899 do 1910 roku związana była z londyńskim Covent Garden Theatre, gdzie po raz pierwszy wystąpiła w tytułowej roli w Tristanie i Izoldzie Richarda Wagnera^[2]. Po raz ostatni wystąpiła na scenie operowej w 1919 roku w Vichy, potem do 1924 roku występowała jeszcze jako artystka koncertująca^[2]. Od 1927 roku wykładała w konserwatorium amerykańskim w Fontainebleau^[1][2].

Zasłynęła przede wszystkim rolami w operach Richarda Wagnera: jako Elza w Lohengrinie, Brunhilda w Pierścieniu Nibelunga, Kundy w Parsifalu, Izolda w Tristanie i Izoldzie^[1]. Kreowała także tytułowe role w Aidzie Giuseppe Verdiego i Alceście Ch.W. Glucka oraz rolę Donny Anny w Don Giovannim W.A. Mozarta^[1].

Opublikowała swoje wspomnienia pt. Ma vie et mon art (Paryż 1933)^[2]. Jej uczennicami były Nina Koshetz i Germaine Lubin^[2].

Przypisy