Eraryk

Eraryk (zm. 541) – król ostrogocki obrany przez starszyznę 25 maja 541 roku. Pochodził z germańskiego plemienia Rugów, które walczyło u boku Ostrogotów. W Konstantynopolu potwierdzono jego władanie, jednak część starszyzny gockiej ofiarowała koronę Totili, który w październiku 541 rozkazał zgładzić swego konkurenta Eraryka.

Władcy Włoch między 476 a 963

Regnum Italiæ
(476-493)

Odoaker (476–493)

Królestwo Ostrogotów
(493-553)

Teodoryk (493–526)
Atalaryk (526–534)
Teodahad (534–536)
Witiges (536–540)
Ildibald (540–541)
Eraryk (541)
Totila (541–552)
Teja (552–553)

Królestwo Longobardów
(565-775)

Alboin (565–572)
Klef (572–574)
bezkrólewie (574–584)
Autaris (584–590)
Agilulf (590–616)
Adaloald (616–626)
Arioald (626–636)
Rotari (636–652)
Rodoald (652–653)
Aripert I (653–661)
Godepert (661–662)
Perctarit (661–662)
Grimoald (662–671)
Garibald (671)
Perctarit (671–688)
Cunipert (688–689)
Alahis (689)
Cunipert (689–700)
Liutpert (700–702)
Raginpert (701)
Aripert II (702–712)
Ansprand (712)
Liutprand (712–744)
Hildeprand (744)
Ratchis (744–749)
Aistulf (749–756)
Dezyderiusz (756–774)

Frankijscy królowie Longobardów,
następnie Włoch
(774-963)

Karolingowie	Karol I Wielki (774–814) Pepin (781–810) Bernard (810–818) Ludwik I Pobożny (818–822) Lotar I (822–855) Ludwik II (855–875) Karol II Łysy (875–877) Karloman (877–879) Karol III Otyły (879–888) Arnulf z Karyntii (896–899) Ratold (896)
Unruochingowie	Berengar I (887–924)
Gwidonowie	Gwido (889–894) Lambert (891–897)
Welfowie	Rudolf II Burgundzki (924–926)
Bosonidzi	Ludwik III Ślepy (900–905) Hugo (926–947) Lotar II (931/947–950)
Anskarydzi	Berengar II (950–963) Adalbert (950–963)