Enrique García

Enrique García

Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1912 Santa Fe
Pozycja	lewy napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole ?–1929 La Rosa Santa Fe 1929–1931 Brown Santa Fe 1931–1933 Gimnasia y Esgrima Santa Fe 1933–1936 Rosario Central 1936–1944 Racing Club de Avellaneda 233 (78)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1935–1943 Argentyna 35 (9)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Enrique García (ur. 20 listopada 1912, zm. 23 sierpnia 1969) — piłkarz argentyński noszący przydomek Chueco, napastnik (lewoskrzydłowy).

Urodzony w Santa Fe García w piłkę zaczął grać w miejscowym klubie Las Rosas. Jednocześnie był ministrantem w miejscowym kościele, a miejscowy ksiądz spodziewał się, że García zostanie duchownym. W 1929 roku został piłkarzem klubu Brown Santa Fe, skąd w 1931 roku sprzedany został do klubu Gimnasia y Esgrima Santa Fe, choć sam zainteresowany wolałby znaleźć się w drużynie Unión Santa Fe.

W 1933 roku García został piłkarzem klubu Rosario Central, gdzie, zdaniem współczesnych, współtworzył najlepszy prowincjonalny atak świata: Cegnotti-Gómez-Guzmán-Porto-García. W 1936 roku za rekordową sumę 38 931 peso przeszedł do klubu Racing Club de Avellaneda. Jako gracz klubu Racing wziął udział w turnieju Copa América 1937, gdzie Argentyna zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. García zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Chile, Paragwajem, Peru, Urugwajem, Brazylią (zdobył zwycięską bramkę) oraz w decydującym o mistrzostwie barażu z Brazylią.

W 1937 roku razem z Racingiem zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Argentyny. Następnie wziął udział w turnieju Copa América 1941, gdzie Argentyna kolejny raz zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. García zagrał w trzech meczach - z Ekwadorem, Urugwajem i Chile (zdobył bramkę). Ponadto w 1941 roku po raz drugi zdobył mistrzostwo Argentyny.

Wciąż jako gracz klubu Racing wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. García zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Paragwajem, Brazylią (zdobył bramkę), Ekwadorem (zdobył bramkę), Peru, Chile i Urugwajem.

García zakończył karierę piłkarską w Racingu w 1944 roku - rozegrał w barwach tego klubu 233 mecze i zdobył 78 bramek (z czego tylko dwie prawą nogą). W latach 1935-1943 rozegrał w reprezentacji Argentyny 35 meczów i zdobył 9 bramek.

W czasie swojej kariery na ogół znany był pod przydomkiem Chueco (czyli krzywonogi). Określano go także innymi przydomkami - El Poeta de la zurda (czyli poeta lewej strony), el Mago (czyli magik) lub el Imparable (niepowstrzymany). Mając niewysoką i lekko przygarbioną sylwetkę, García grał wyłącznie lewą nogą. Robił to znakomicie, wielokrotnie wzbudzając podziw widzów, gdy z łatwością ogrywał obrońców rywali. Oglądając jego fantastyczne popisy, dziennikarze pierwszy raz w dziejach mówili o wiązaniu nogą krawata. Zmarł 23 sierpnia 1969 roku - zapamiętany został, jako jeden z najznakomitszych lewoskrzydłowych graczy w dziejach argentyńskiego futbolu^[1].

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 54-57, 62-63

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Enrique García - biografia (futbolfactory). futbolfactory.futbolweb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-20)].
• Enrique García - biografia (radioelespectador.com). radioelespectador.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-31)].
• BDFA
• RSSSF - reprezentacja Argentyny w turniejach Copa América