Enrico Gasparri
Kardynał biskup | |||
Kraj działania | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1871 | ||
Data i miejsce śmierci | 20 maja 1946 | ||
Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej | |||
Okres sprawowania | 1933–1946 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 10 sierpnia 1894 | ||
Nominacja biskupia | 9 grudnia 1915 | ||
Sakra biskupia | 12 grudnia 1915 | ||
Kreacja kardynalska | 14 grudnia 1925 | ||
Kościół tytularny | biskup Velletri | ||
|
Data konsekracji | 12 grudnia 1915 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Donato Raffaele Sbarretti | ||||||||||||||
|
Enrico Gasparri (ur. 25 lipca 1871 w Ussicie, zm. 20 maja 1946 w Rzymie) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.
Kształcił się w Nepi i Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i utroque iure. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 sierpnia 1894. Pracował duszpastersko w Wiecznym Mieście, a następnie służył od roku 1898 jako sekretarz swego stryja, przyszłego kardynała Pietro Gasparriego, który ówcześnie piastował funkcję delegata apostolskiego do Peru, Ekwadoru i Boliwii. W latach 1906-1915 pracował jako sekretarz w nuncjaturach w Portugalii, a następnie w Belgii i Brazylii. Od 1913 prywatny szambelan Jego Świątobliwości.
9 grudnia 1915 mianowany tytularnym arcybiskupem Sebaste i delegatem apostolskim do Kolumbii. Sakry udzielił mu przyszły kardynał Vittorio Amedeo Ranuzzi de’ Bianchi. Od roku 1917, po podniesieniu delegatury do rangi nuncjatury, został nuncjuszem w Kolumbii. W latach 1920-1933 nuncjusz w Brazylii. Na konsystorzu z grudnia 1925 ogłoszony kardynałem prezbiterem San Bartolomeo all'Isola. Poczyniono tu wyjątek, gdyż wedle Kodeksu Prawa Kanonicznego nie mógł zostać kardynałem duchowny, który posiadał wuja w kolegium (Pietro Gasparri został kardynałem w roku 1907). W roku 1933 powrócił do Rzymu i został prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W tym samym roku włączony został do grona kardynałów biskupów. Brał udział w konklawe 1939. Od 1942 wicedziekan Kolegium Kardynałów. Zmarł w swej rezydencji w Rzymie z powodu dolegliwości sercowych. Pochowany w Sacrofano.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Catholic-Hierarchy
- p
- d
- e
Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości |
|
---|---|
Prefekci Sygnatury Łaski |
|
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908) |
|