Eliahu Inbal

Ten artykuł od 2022-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Eliahu Inbal

Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1936 Jerozolima
Instrumenty	skrzypce
Zawód	dyrygent

Eliahu Inbal (ur. 16 lutego 1936 w Jerozolimie) – izraelski dyrygent orkiestrowy.

Uczył się gry na skrzypcach w Izraelskiej Akademii Muzycznej i brał lekcje kompozycji od Paula Ben-Haima. Po usłyszeniu Inbala Leonard Bernstein umożliwił mu dalszą edukację na kierunku dyrygentury w Konserwatorium Paryskim. Eliahu pobierał też lekcje od Sergiu Celibidache i Franca Ferrary w Hilversum, w Holandii. W Novarze, w 1963 zajął pierwsze miejsce w Konkursie Dyrygenckim im. Guido Cantelli.

W młodości występował głównie we Włoszech, ale uznanie przyniósł mu debiut w 1965, w Wielkiej Brytanii z Londyńską Orkiestrą Filharmoniczną. Dzięki niemu nawiązał współpracę z innymi orkiestrami brytyjskimi (ostatecznie otrzymał obywatelstwo brytyjskie). Współpracował ponadto z wieloma orkiestrami w Europie i Ameryce.

W latach 1974 - 1990 był głównym dyrygentem Frankfurckiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej. Nagrał z nią oryginalne wersje kilku symfonii Antona Brucknera, za co otrzymał Jahrespreis der deutschen Schallplatten-Kritik. Nagrał także kompletny cykl symfonii Gustava Mahlera. Od 1984 do 1989 był naczelnym dyrygentem w weneckim Teatro La Fenice.

Inbal dyrygował szeroką gamą utworów. Jest najlepiej znany za swoje interpretacje późnoromantycznych prac, ale także jako dyrygent operowy oraz dyrygent premier wielu dzieł współczesnych.