Efrem Osiadły
| prezbiter | |||
| Kraj działania | Polska | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1930 | ||
| Data i miejsce śmierci | 21 września 2004 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze | |||
| Okres sprawowania | 1969–1972 | ||
| Definitor generalny zakonu paulinów | |||
| Okres sprawowania | 1990–1996 i | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulini) | ||
| Śluby zakonne | 19 września 1950 | ||
| Prezbiterat | 17 czerwca 1956 | ||
| |||
Efrem Osiadły (właśc. Józef Tadeusz Osiadły[1]; ur. 4 lipca 1930 w Pionkach, zm. 21 września 2004 w Częstochowie[1][2][3]) – zakonnik, paulin, przeor klasztoru na Jasnej Górze oraz dwukrotny definitor generalny zakonu, prześladowany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL.
Życiorys
Był synem Antoniego i Agnieszki z domu Szczypior. Pochodził z diecezji sandomierskiej[4]. W 1949 wstąpił do zakonu paulinów, odbywając nowicjat w Żarkach-Leśniowie, przyjmując imię: Efrem[5]. Pierwsze śluby zakonne złożył 19 września 1950, a święcenia kapłańskie przyjął w Krakowie z rąk biskupa Stanisława Rosponda 17 czerwca 1956[1].
W pracy duszpasterskiej był wybitnym kaznodzieją. Po kazaniu wygłoszonym podczas uroczystości 5 czerwca 1960 został oskarżony przez Służbę Bezpieczeństwa i skazany na 3 lata więzienia, przebywając później w Zakładzie Karnym w Strzelcach Opolskich[1][5]. Po zwolnieniu z więzienia 29 sierpnia 1962[5] powrócił na Jasną Górę, zostając duszpasterzem kombatantów i żołnierzy oraz organizatorem ich pielgrzymek na Jasną Górę[4].
Pełnił w zakonie wiele obowiązków, m.in. przeora klasztoru w Warszawie, przeora, podprzeora oraz kustosza klasztoru na Jasnej Górze, a także w latach 1990-2002, dwukrotnie definitora generalnego zakonu[1]. Pracował również w paulińskich placówkach w Brdowie i Leśnej Podlaskiej[5]. Od 1972 studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, kończąc uczelnię z tytułem magistra teologii[5]. Po 32 latach od niesłusznego skazania na karę więzienia został rehabilitowany przez Sąd Najwyższy w roku 1992[5]. Po zakończeniu kadencji definitora generalnego w 2002 został prefektem księży biskupów[1]. Ponadto był opiekunem po śmierci o. Wawrzyńca Kościeleckiego jasnogórskich chórów[4]. Otrzymał również tytuł Honorowego Obywatela Miasta Pionki[5].
Zmarł na Jasnej Górze w klasztornej celi, w wyniku choroby nowotworowej 21 września 2004[4]. Pochowany został 23 września na częstochowskim cmentarzu św. Rocha[1][6] (sektor 65, nr rzędu 1, nr grobu 1 → śp. Józef Osiadły).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Jasna Góra: pogrzeb o. Efrema – wielkiego przyjaciela biskupów. system.ekai.pl, 2004-09-23. [dostęp 2009-12-06].
- ↑ Księża i Siostry Zakonne pochodzący z parafii św. Barbary w Pionkach. barbara.pionki.net. [dostęp 2009-12-06].
- ↑ Można również spotkać się z informacją, że o. Efrem Osiadły urodził się 4 sierpnia. (→ Honorowi Obywatele Miasta. pionki.pl. [dostęp 2011-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-01)].)
- ↑ a b c d o. Stanisław Tomoń: Zasłużony ś.p. o. Efrem.. Jasnagora.com, 2004-09-21. [dostęp 2015-03-07]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g Honorowi Obywatele Miasta. pionki.pl. [dostęp 2011-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-01)].
- ↑ o. Stanisław Tomoń: Pożegnanie śp. o. Efrema. Jasna Góra. Biuro prasowe, 2004-09-23. [dostęp 2015-12-03]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- o. August Bojakowski: Wspomnienie o Ojcu Efremie Osiadłym. Niedziela.pl, 44/2004. [dostęp 2015-03-07]. (pol.).
- p
- d
- e
|
