Duromery

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Duromery – polimerowe tworzywa sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki - twarde, nieelastyczne, z wysoką wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie i ściskanie, ale zazwyczaj nietopliwe lub trudnotopliwe i często kruche. Trudnotopliwe duromery są też nazywane duroplastami.

Polimery posiadają własności duromeru jeśli:

są usieciowane w wysokim stopniu

lub

posiadają bardzo wysoką masę cząsteczkową i jednocześnie sztywne, polarne łańcuchy główne, które silnie oddziałują między sobą, tworząc np. sieć wiązań wodorowych.

Do najbardziej znanych duromerów należą:

usieciowane:
- bakelit i inne fenoplasty
- usieciowane żywice poliestrowe
- usieciowane żywice epoksydowe
nieusieciowane
- poli(tlenek etylenu)
- poliacetylen
- poli(octan winylu)
- poliakrylonitryl
- niektóre rodzaje poliamidów np. kevlar
- polibenzimidazol