Dominik Piotr Karwosiecki

Data urodzenia

1728

Data i miejsce śmierci

18 marca 1789
Śniatyń

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

9 maja 1774

Sakra biskupia

1 czerwca 1775

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

1 czerwca 1775

Konsekrator

Wacław Hieronim Sierakowski

Współkonsekratorzy

Jakub Walerian Tumanowicz
Kryspin Cieszkowski

Współkonsekrowani biskupi
Piotr Bielański	1781

Dominik Piotr Karwosiecki herbu Lubicz^[1] OFMConv (ur. 1728, zm. 18 marca 1789) – polski biskup rzymskokatolicki, franciszkanin, biskup bakowski.

Życiorys

W 1746 r. wstąpił do zakonu franciszkanów. Przebywał we Lwowie jako kustosz tamtejszej kustodii i profesor studium teologicznego (1757) oraz gwardian klasztoru (1760). W 1772 r. został prowincjałem ruskiej prowincji zakonu. 9 maja 1774 za zgodą króla Stanisława Augusta Poniatowskiego został prekonizowany na biskupstwo tytularne Byblus i koadiutora bpa Jezierskiego.

Sakrę biskupią przyjął 1 czerwca 1775 r. w Dunajowie. Po śmierci Jezierskiego objął rządy w diecezji (1782) jako ostatni Polak na urzędzie biskupów bakowskich. Wykazał dużą troskę o diecezję, wizytując wszystkie wchodzące w jej skład parafie. Za jego rządów część diecezji (Bukowina) została włączona do archidiecezji lwowskiej w 1786 r.