Dolichocefalia
Dolichocefalia, długogłowie (gr. dolichós długi + kephalḗ głowa) – termin antropometryczny, cecha anatomiczna głowy (lub czaszki) zwierząt, charakteryzująca się wskaźnikiem głowowym w zakresie 60–76. Głowa takiego zwierzęcia ma o wiele większy wymiar przednio-tylny niż boczny[1][2][3].
Wśród zwierząt dolichocefalią charakteryzują się np. charty borzoje. Wśród ludzi czaszka dolichocefaliczna jest obecnie charakterystyczna zwłaszcza dla Buszmenów i rdzennych Australijczyków[1][3].
Choroba
| Dolichocephalia | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | Q67.2 |
|---|---|
Nazwą tą określa się również wrodzone zaburzenie budowy czaszki. Występuje m.in. w takich chorobach i zespołach jak:
- homocystynuria
- zespół Blooma
- zespół Crouzona
- zespół delecji 22q13.3
- zespół Edwardsa
- zespół krętości tętnic
- zespół Lujana-Frynsa
- zespół Marfana
- zespół pierścieniowego chromosomu 18
- zespół Pradera-Williego
- zespół Sotosa
- zespół Yunisa-Varona
Przypisy
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- PWN: 3893517
- Britannica: science/dolichocephaly
- Catalana: 0271270
- DSDE: dolikokefal, dolikokefali
