Dihydromorfina

Dihydromorfina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C17H21NO3

Masa molowa

287,35 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

509-60-4

PubChem

5359421

DrugBank

DB01565

SMILES
CN1CCC23C4C1CC5=C2C(=C(C=C5)O)OC3C(CC4)O
InChI
InChI=1S/C17H21NO3/c1-18-7-6-17-10-3-5-13(20)16(17)21-15-12(19)4-2-9(14(15)17)8-11(10)18/h2,4,10-11,13,16,19-20H,3,5-8H2,1H3/t10-,11+,13-,16-,17-/m0/s1
InChIKey
IJVCSMSMFSCRME-KBQPJGBKSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia

157 °C[1]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Dawka śmiertelna

LD50 50 mg/kg (mysz, dożylnie)[2]

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce

środek odurzający grupy I-N

Multimedia w Wikimedia Commons

Dihydromorfinaorganiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid, pochodna morfiny. Znajduje się w grupie I-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[3]. Jest objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I)[4].

Przypisy

  1. Dihydromorphine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB01565  (ang.).
  2. Dihydromorphine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2013-08-14]  (ang.).
  3. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2012 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. [dostęp 2013-08-13].
  4. List of Narcotic Drugs under International Control. Yellow List. Wyd. 51. International Narcotics Control Board, 2012.