Daniele Delfino
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1688 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 marca 1762 | ||
| Arcybiskup Udine | |||
| Okres sprawowania | 1751–1762 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Sakra biskupia | 7 kwietnia 1715 | ||
| Kreacja kardynalska | 10 kwietnia 1747 | ||
| Kościół tytularny | Santa Maria sopra Minerva | ||
| |||
| Data konsekracji | 7 kwietnia 1715 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Fabrizio Paolucci | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Daniele Delfino (ur. 22 stycznia 1688 w Wenecji, zm. 13 marca 1762 w Udine) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 22 stycznia 1688 roku Wenecji, jako syn Danielego III Delfino i Pisany Bembo[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat[1]. 6 grudnia 1714 roku został tytularnym arcybiskupem Aureliopolis i koadiutorem patriarchatu Akwilei, a 7 kwietnia 1715 roku przyjął sakrę[2]. W 1734 roku zsukcedował diecezję akwilejską[2]. 10 kwietnia 1747 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva[2]. W 1751 roku Benedykt XIV wygasił patriarchat Akwilei i erygował w jego miejsce diecezje Udine i Gorycja[1]. W tym samym roku Delfino został arcybiskupem tej pierwszej[1]. Zmarł 13 marca 1762 roku w Udine[1].
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
