Bartosz Jałowiecki
 (18.12.2014) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1972 | ||
|---|---|---|---|
| Ambasador RP w Luksemburgu | |||
| Okres | od czerwca 2011 | ||
| Poprzednik | Barbara Labuda | ||
| Następca | Piotr Wojtczak | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Bartosz Jałowiecki (ur. 19 lipca 1972 w Świętochłowicach) – polski menedżer i dyplomata, ambasador RP w Luksemburgu w latach 2011–2016.
Życiorys
W 1991 ukończył Munich International School z międzynarodową maturą. Jest absolwentem Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie studiował nauki polityczne, amerykanistykę i psycholingwistykę (1996)[1].
Od 1998 do 2000 był doradcą w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, a w latach 1996–1998 ekspertem i członkiem Zarządu Centrum Stosunków Międzynarodowych. W 1996 odbył staż w Departamencie Wspierającym Urzędującego Przewodniczącego OBWE w Wiedniu. W 1995 pracował w Centrum ds. przeniesienia Radia Wolna Europa (Radia Swoboda) z Monachium do Pragi, a w latach 1994–1995 w Konsulacie Generalnym w Monachium. Od 2002 do 2005 pełnił funkcję koordynatora programowego Nowej Inicjatywy Atlantyckiej działającej przy American Enterprise Institute w Waszyngtonie. Wcześniej był przewodniczącym Zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie". W trakcie negocjacji dotyczących odszkodowań na rzecz byłych robotników przymusowych III Rzeszy był wspólnym przedstawicielem Polski, Czech, Białorusi, Ukrainy i Rosji podczas przesłuchań Komisji spraw wewnętrznych Bundestagu dot. projektu niemieckiej Ustawy odszkodowawczej a następnie został przedstawicielem Polski w kuratorium niemieckiej fundacji federalnej „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość", która przekazywała środki na wypłaty dla ofiar pracy przymusowej.
Od 2010 do 2015 członek Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, a w latach 2008-2011 członek rady naukowej Instytutu Zachodniego. Do 21 maja 2011 dyrektor ds. komunikacji Prokom Investments SA, prezes Zarządu Fundacji Ryszarda Krauze i członek rad nadzorczych szeregu spółek.
Posługuje się językami: angielskim, niemieckim i francuskim.
Ma troje dzieci. Żona, Agata Janicka-Jałowiecka, do maja 2011 pracowała jako specjalistka do spraw impresariatu w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (4 marca 2010)
- Laur Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka
- Medal Powstania w Warszawskim Getcie
- Medal Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę
- Honorowa Odznaka Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych
- Wielki Oficer Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga (27 kwietnia 2017)[2]
Publikacje książkowe
- Bartosz Jałowiecki, Marek Cichocki: NATO. Koncepcja bezpieczeństwa w XXI wieku. Centrum Stosunków Międzynarodowych Instytutu Spraw Publicznych, Warszawa 1997.
- Jan Barcz, Bartosz Jałowiecki, Jerzy Kranz: Między pamięcią a odpowiedzialnością. Rokowania w latach 1998–2000 w sprawie świadczeń za pracę przymusową, Prawo i Praktyka Gospodarcza, Warszawa 2004.
Przypisy
- ↑ Komisja Spraw Zagranicznych (nr 206), Biuletyn nr 4688/VI [online], 4 lutego 2011 .
- ↑ La remise des insignes de Grand-Officier de l’Ordre de Mérite du Grand-Duché de Luxembourg à Monsieur Bartosz Jałowiecki/ wręczenie insygniów Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga Panu Bartoszowi Jałowieckiemu. varsovie.mae.lu. [dostęp 2020-01-31].
Bibliografia
- Poprzedni Ambasadorowie. luksemburg.msz.gov.pl. [dostęp 2018-10-27].
