Antony Padiyara

Antony Padiyara
Kardynał prezbiter
Servire et laetitia
Kraj działania

Indie

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1921
Manimala

Data i miejsce śmierci

23 marca 2000
Kakkanad

Arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly
Okres sprawowania

1985–1996

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

syromalabarski

Prezbiterat

19 grudnia 1945

Nominacja biskupia

3 lipca 1955

Sakra biskupia

16 października 1955

Kreacja kardynalska

28 czerwca 1988
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Santa Maria “Regina Pacis” a Monte Verde

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 października 1955

Konsekrator

René-Jean-Baptiste-Germain Feuga

Współkonsekratorzy

Francis Xavier Muthappa
Matthew Kavukattu

Konsekrowani biskupi
James Masilamony Arul Das 1974
Januarius Paul Palathuruthy 1977
Gregory Karotemprel 1983
Paul Chittilapilly 1988
George Valiamattam 1989
Vijay Anand Nedumpuram 1990
Abraham Kattumana 1991
Jacob Manathodath 1992
Simon Stock Palathara 1993
Współkonsekrowani biskupi
Albert Vincent D’Souza 1959
Joseph Rajappa 1967
Packiam Arokiaswamy 1971
George Marian Anathil 1973
Savarinathen Iruthayaraj 1973
Paulinus Jeerakath 1977
Jonas Thaliath 1977
Joseph Gabriel Fernandez 1978
Benedict Jacob Acharuparambil 1979
Dominic Kokkat 1984
Joseph Pathalil 1985

Antony Padiyara (ur. 11 lutego 1921 w Manimala, zm. 23 marca 2000 w Kakkanad) – indyjski duchowny katolicki obrządku malabarskiego, kardynał, arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly.

Życiorys

Urodził się w rodzinie katolickiej obrządku malabarskiego. Po ukończeniu Regionalnego Seminarium św. Piotra w Bangalore przeszedł na obrządek łaciński i przeniósł się do łacińskiej diecezji Coimbatore. 19 grudnia 1945 roku otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął działalność duszpasterską jako wikariusz w parafii Godiveri, po czym został proboszczem parafii Killegal, a następnie parafii Ootacamund. W 1952 roku mianowano go rektorem Niższego Seminarium Diecezjalnego, a następnie otrzymał katedrę wykładowcy w Regionalnym Seminarium św. Piotra w Bangalore. 13 lipca 1955 roku została utworzona diecezja Ootacamund w ramach metropolii Madrasu (Madras). 16 października otrzymał sakrę biskupią, zostając pierwszym ordynariuszem nowo powstałej diecezji. Kierował nią przez 15 lat, zaś 14 czerwca 1970 roku został mianowany arcybiskupem metropolitą Changanacherry obrządku malabarskiego. Pod jego kierownictwem powstały w metropolii liczne parafie i dwa instytuty specjalistyczne, odpowiedzialne za formację misyjną oraz za kształcenie teologiczne świeckich. Po śmierci kard. Josepha Paracattila, 23 kwietnia 1985 roku został jego następcą jako pasterz malabarskiego arcybiskupstwa Ernakulam-Angamaly. Jan Paweł II podniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santa Maria “Regina Pacis” a Monte Verde na konsystorzu 28 czerwca 1988 roku. 16 grudnia 1992 roku otrzymał tytuł arcybiskupa większego Ernakulam-Angamaly. 11 listopada 1996 roku zrezygnował z rządów archidiecezją z powodu ukończenia 75 lat.

Bibliografia

  • Sylwetka kardynała w słowniku biograficznym Salvadora Mirandy
  • Antony Padiyara [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-22]  (ang.).
  • Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-09-0
  • p
  • d
  • e
Indyjscy kardynałowie
Zmarli kardynałowie
Żyjący kardynałowie elektorzy
  • w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich