Angelica Catalani
 Angelica Catalani na portrecie z 1806 r., mal. Élisabeth Vigée-Lebrun | |||
| Data i miejsce urodzenia | 10 maja 1780 | ||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | włoskie | ||
| Data i miejsce śmierci | 12 czerwca 1849 | ||
| Typ głosu | sopran | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | śpiewaczka | ||
| |||
Angelica Catalani (ur. 10 maja 1780 w Senigallii, zm. 12 czerwca 1849 w Paryżu[1][2][3]) – włoska śpiewaczka, sopran.
Życiorys
Kształciła się w klasztorze Santa Lucia w Gubbio, pobierała też lekcje śpiewu u swojego ojca oraz Pietro Morandiego[2]. Na scenie zadebiutowała w 1795 roku w Wenecji rolą w operze Lodoïska Johanna Simona Mayra[1][2]. W kolejnych latach śpiewała we Florencji (1799), Mediolanie (1801) i Lizbonie (1801)[2]. W 1806 roku debiutowała w Londynie rolą w Semiramidzie Marcosa Portugala na deskach King’s Theatre[2][3]. W 1812 roku kreowała rolę Zuzanny w londyńskiej premierze Wesela Figara W.A. Mozarta[2][3]. W latach 1814–1817 występowała w Théâtre-Italien w Paryżu[2]. W latach 1819–1820 odbyła podróż, w trakcie której odwiedziła Warszawę, Lwów, Kraków, Krzemieniec i Wilno[1]. Zachował się złoty zegarek, który ofiarowała wówczas 10-letniemu Fryderykowi Chopinowi[1]. W 1821 roku zrezygnowała z występów na scenie operowej, do 1828 roku działała jednak jeszcze jako artystka koncertowa[2]. Po przejściu na emeryturę prowadziła w swoim domu we Florencji bezpłatną szkołę śpiewu dla ubogiej, uzdolnionej młodzieży[1].
Należała do największych i najbardziej podziwianych śpiewaczek swojej epoki, zdobywając sławę głosem cechującym się bogatą techniką koloraturową[1][2]. Jej głos osiągał skalę do g3[4]. Swoją działalnością przełamała na scenach włoskich monopol kastratów na wykonywanie partii sopranowych w operach[1].
W 1804 roku poślubiła pracownika francuskiej ambasady w Lizbonie nazwiskiej Valabrègue[4]. Mąż był utracjuszem, roztrwaniającym zgromadzony przez żonę majątek w grach hazardowych i nieudanych inwestycjach[4]. Zmarła w Paryżu podczas trwającej w mieście epidemii cholery[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 49. ISBN 83-224-0223-6.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 602. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 81. ISBN 978-0-19-533765-5.
- ↑ a b c d Dan H. Marek: Singing: The First Art. Lanham: The Scarecrow Press, 2007, s. 24–25. ISBN 978-0-8108-5711-7.
Linki zewnętrzne
- Angelika Catalani. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2015-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
