Alejandra Pizarnik : Życiorys, Twórczość, Przekłady, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Alejandra Pizarnik

Imię i nazwisko

Flora Alejandra Pizarnik

Data i miejsce urodzenia

16 lub 29 kwietnia 1936
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

25 września 1972
Buenos Aires

Narodowość

argentyńska

Język

hiszpański

Alma Mater

Uniwersytet Buenos Aires

Dziedzina sztuki

poezja

Multimedia w Wikimedia Commons

Flora Alejandra Pizarnik (ur. 16 lub 29 kwietnia 1936 w Buenos Aires, zm. 25 września 1972 tamże) – argentyńska poetka, pisarka i malarka.

Życiorys

Alejandra Pizarnik urodziła się 16 lub 29 kwietnia 1936 w Buenos Aires^[1]. Przyszła na świat w żydowskiej rodzinie wywodzącej się z Europy Wschodniej^[2]. Uczęszczała na Uniwersytet Buenos Aires, gdzie studiowała literaturę i filozofię^[1]. Interesowała się też sztukami plastycznymi. Studiowała malarstwo pod okiem Juana Batlle’a Planasa, argentyńskiego artysty pochodzenia katalońskiego^[1]. W 1960 wyjechała do Francji. W Paryżu pracowała dla różnych wydawnictw^[1]. Zaczęła publikować swoje wiersze. Zajęła się też tłumaczeniami. Przekładała na hiszpański dzieła współczesnych awangardowych pisarzy francuskich, jak np. Henri Michaux, Antonin Artaud, Marguerite Duras i Yves Bonnefoy^[1]. W 1965 wróciła Argentyny. Wydała wtedy trzy ze swoich ośmiu tomików poetyckich. W 1972 popełniła samobójstwo^[1].

Twórczość

Alejandra Pizarnik wydała między innymi tomy wierszy Los trabajos y las noches (Prace i dnie, 1965), Extracción de la piedra de la locura (Usunięcie kamienia szaleństwa, 1968) i El infierno musical (Muzyczne piekło, 1971)^[1]. Opublikowała też prozatorską opowieść o Elżbiecie Batory La condesa sangrienta (Krwawa hrabianka, 1965)^[1]. Liryka Aleksandry Pizarnik wyraża charakterystyczne dla emigrantów poczucie osamotnienia i wyobcowania, wykorzenienia z kultury przodków przy jednoczesnej niemożliwości pełnej asymilacji w nowym środowisku^[1]. Twórczość ta jest pełna niepokoju, rozpaczy i odniesień do samobójstwa, które później urzeczywistniła^[1]. Z tego względu bywa zaliczana do poetów wyklętych, podobnie jak Paul Verlaine, Arthur Rimbaud i wielu innych autorów^[1].

Przekłady

Dzieła Alejandry Pizarnik na język polski tłumaczyli Krystyna Rodowska^[3], Mieszko A. Kardyni i Paweł Rogoziński. Na język angielski przekładały je Cecilia Rossi^[1] i Yvette Siegert^[4]^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Alejandra Pizarnik, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-01-14] (ang.).
↑ Kasper Bajon: Nazwisko: Pizarnik. dwutygodnik.com. [dostęp 2017-01-14]. (pol.).
↑ Alejandra Pizarnik. Wiersze. Tłum.Krystyna Rodowska. „Literatura na Świecie”. 11-12, s. 118-126, 1989. (pol.).
↑ Alejandra Pizarnik, Poet (1936–1972). PoetryFoundation.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
↑ Jennifer Croft: The City and the Poet: Alejandra Pizarnik in Buenos Aires. musicandliterature.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).

Bibliografia

Alejandra Pizarnik: Pragnienie szaleństwa. Poezja i proza.. tłum. Mieszko A. Kardyni, Paweł Rogoziński. Kraków: Publishing House Dr Lex, 2012. ISBN 978-83-61448-53-2.

Kontrola autorytatywna (osoba):