Adolf Momot

Adolf Momot
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1931
Hamernia

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 2005
Szczecin

Zawód, zajęcie

poeta, prozaik

Narodowość

polska

Adolf Momot (ur. 22 sierpnia 1931 w Hamerni, zm. 6 kwietnia 2005 w Szczecinie[1]) – polski poeta i prozaik.

Życiorys

W czasie okupacji służył w Armii Krajowej. Po wojnie był represjonowany i więziony przez władze komunistyczne do 1950 roku. Od 1952 roku mieszkał w Szczecinie.

Ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Nauczycielskiej, studiował na UAM.

W 1959 roku debiutował jako poeta na łamach prasy literackiej. Otrzymał nagrodę im. Stanisława Piętaka za powieść Tyle słońca w 1967 roku.

Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie[1].

Twórczość

  • Twarze (1964)
  • Korzenie (1965)
  • Tyle słońca (1966)
  • Miodowy miesiąc (1968)
  • Wyjść z cienia drzewa (1969)
  • Mrowisko (1971)
  • Sędzia główny (1979)
  • Zabieg (Wydawnictwo Pojezierze, Olsztyn 1981)
  • Nie lubię białych skwarków (1983)

Przypisy

  1. ↑ a b Groby zasłużonych Szczecinian. Adolf Momot. [dostęp 2012-06-02].

Bibliografia

  • Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000116940329
  • VIAF: 101983183
  • LCCN: n86852291
  • NKC: js2014848027
  • PLWABN: 9810667941105606
  • NUKAT: n98003983
  • WorldCat: lccn-n86852291