Adam Hanuszkiewicz

Adam Hanuszkiewicz

Adam Hanuszkiewicz
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1924 Lwów
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 2011 Warszawa
Zawód	aktor, reżyser, pedagog
Współmałżonek	Marta Stachiewiczówna, Zofia Rysiówna, Zofia Kucówna, Magdalena Cwenówna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Adam Stanisław Hanuszkiewicz (ur. 16 czerwca 1924 we Lwowie, zm. 4 grudnia 2011 w Warszawie) – polski aktor i reżyser teatralny. Wieloletni dyrektor artystyczny Teatru Powszechnego w Warszawie, Teatru Narodowego w Warszawie i Teatru Nowego w Warszawie.

Życiorys

Młodość

Urodził się 16 czerwca 1924 we Lwowie. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym mieście^[1], gdzie jego rodzice prowadzili sklep^[2]. Przed wojną uczęszczał do III Państwowego Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie^[1]. Okupację spędził we Lwowie. W lipcu 1944, pod Rzeszowem, gdzie wtedy mieszkał, wstąpił do zespołu teatralnego Wojska Polskiego założonego w 1943 r. w Sielcach nad Oką jako Teatr Żołnierza 1. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR^[3][1].

Początki pracy zawodowej

W 1945 r. pracował w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, przez rok występował także w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze. W Jeleniej Górze debiutował rolą Wacława w Zemście Aleksandra Fredry w reżyserii Stefanii Domańskiej^[4]. Nie ukończył żadnej szkoły aktorskiej^[1]. Egzamin zdał eksternistycznie w 1946 r. w Łodzi przed komisją złożoną z Leona Schillera, Edmunda Wiercińskiego, Jacka Woszczerowicza i Aleksandra Zelwerowicza. Następnie do roku 1949 występował w zespole Juliusza Osterwy w Teatrze Dramatycznym w Krakowie, później do 1950 w Teatrze Rozmaitości w Warszawie i do 1955 r. w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie w 1951 r. wyreżyserował swój pierwszy spektakl, Niespokojną starość Leonida Rachmanowa^[4].

Okres warszawski

Od 1955 pracował głównie w Warszawie. Był współtwórcą Teatru Telewizji, gdzie w 1955 r. wyreżyserował swoją pierwszą sztukę telewizyjną (Złotego lisa Jerzego Andrzejewskiego) i był w latach 1957–1963 naczelnym reżyserem^[4]. W latach 1956–1968 pracował jako reżyser i dyrektor Teatru Powszechnego.

W 1968 r. został dyrektorem Teatru Narodowego po usunięciu ze stanowiska Kazimierza Dejmka, którego inscenizację Dziadów uznano za antyradziecką. Wówczas stworzył w Teatrze Narodowym wiele inscenizacji m.in. Balladynę^[5] w nowoczesnych kostiumach oraz z wykorzystaniem motocykli marki Honda^[6]. W 1970 po raz pierwszy od 1944 odwiedził swój rodzinny Lwów. Nawiązał kontakt z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie prowadzonym przez Zbigniewa Chrzanowskiego. Na początku lat 80. stracił zaufanie władzy i został odwołany ze stanowiska dyrektora w 1982 r. W czasie stanu wojennego włączył się do bojkotu telewizji realizowanego przez środowisko aktorskie. Reżyserował wówczas w warszawskich teatrach Ateneum i Studio oraz w Łodzi i za granicą. W latach 1989–2007 był dyrektorem Teatru Nowego w Warszawie^[4].

Zmarł 4 grudnia 2011 w warszawskim szpitalu przy ul. Stępińskiej. Pogrzeb Adama Hanuszkiewicza odbył się 8 grudnia 2011 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A2-aleja zasłużonych-9)^[7]. Urnę z prochami artysty przysypano ziemią z lwowskiego Cmentarza Łyczakowskiego^[8].

Życie prywatne

Był czterokrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Marta Stachiewiczówna, z którą miał córkę Teresę. Później kolejno żenił się trzykrotnie z aktorkami: Zofią Rysiówną (z którą miał córkę Katarzynę i syna Piotra), Zofią Kucówną i Magdaleną Cwenówną^[1][9].

Wybrane realizacje teatralne

• 1963: Wesele Wyspiańskiego, Teatr Powszechny,
• 1964: Zbrodnia i kara Dostojewskiego, Teatr Powszechny,
• 1964: Przedwiośnie Żeromskiego, Teatr Powszechny,
• 1964: Kolumbowie. Rocznik 20 Bratnego, Teatr Powszechny,
• 1966: Wyzwolenie Wyspiańskiego, Teatr Powszechny,
• 1967: Pan Wokulski – adaptacja Lalki Prusa, Teatr Powszechny,
• 1967: Fantazy Juliusza Słowackiego, Teatr Powszechny,
• 1968: Śmierć Dantona Georga Büchnera, Teatr Powszechny,
• 1969: Nie-Boska komedia Krasińskiego, Teatr Narodowy,
• 1970: Kordian Słowackiego, spektakl Norwid według Cypriana Kamila Norwida, Teatr Powszechny,
• 1971: Beniowski Słowackiego, Teatr Narodowy,
• 1972: Proces Franza Kafki, Teatr Narodowy,
• 1973: Antygona Sofoklesa inauguruje otwarcie nowej sceny w Teatrze Małym,
• 1974: szereg spektakli klasyki polskiej (Wesele Wyspiańskiego, Balladyna w nowoczesnej inscenizacji, Sen srebrny Salomei i Samuel Zborowski Juliusza Słowackiego, Dziady część III i Pan Tadeusz Mickiewicza, komedie Aleksandra Fredry) i rosyjskiej (Czechow, Gogol, Turgieniew, Dostojewski).

Książki

• AdamA. Hanuszkiewicz AdamA., Psy, hondy i drabina…, Warszawa: BGW, 1992, ISBN 978-83-7066-278-3, OCLC 27021383  (pol.).brak strony (książka)
• AdamA. Hanuszkiewicz AdamA., Zbyt duża różnica płci..., Warszawa: Do, 2003, ISBN 83-85586-15-6, OCLC 56732807  (pol.).brak strony (książka)
• AdamA. Hanuszkiewicz AdamA., RenataR. Dymna RenataR., Janusz B.J.B. Roszkowski Janusz B.J.B., Kobieto! Boski diable, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2012, ISBN 978-83-7839-137-1, OCLC 827937375  (pol.).brak strony (książka)
• AdamA. Hanuszkiewicz AdamA., RenataR. Dymna RenataR., Wydawnictwo BOSZ 2016W.B.2. Janusz B. Roszkowski Wydawnictwo BOSZ 2016W.B.2., Reszta jest monologiem: Adam Hanuszkiewicz w rozmowie z Renatą Dymną i Januszem B. Roszkowskim., 2016, ISBN 978-83-7576-264-8, OCLC 964064277  (pol.).brak strony (książka)

Ważniejsze nagrody i odznaczenia

• 1955: Medal 10-lecia Polski Ludowej
• 1957: Złoty Krzyż Zasługi
• 1962: Order Sztandaru Pracy II klasy, Nagroda II stopnia za inscenizację i reżyserię Płatonowa Antoniego Czechowa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach
• 1963: Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i TV za twórcze poszukiwania i osiągnięcia w zakresie reżyserii w Teatrze TV
• 1964: Nagroda za realizację Wesela Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Powszechnym w Warszawie i za rolę Poety w tym przedstawieniu na IV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, Nagroda państwowa zespołowa I stopnia, Nagroda I stopnia za inscenizację i reżyserię Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego w Teatrze Powszechnym w Warszawie oraz nagroda za rolę Raskolnikowa w tym przedstawieniu na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach, Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i TV za twórczość radiową, za wysoce artystyczne lektorstwo radiowe, a w szczególności za odczytanie cyklu Popioły Stefana Żeromskiego, 22 lipca 1964 roku z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał zespołową nagrodę państwową I stopnia za twórczość artystyczną w teatrze telewizji^[10].
• 1965: Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy, Nagroda Klubu Krytyki Teatralnej im. Boya
• 1967: Złoty Ekran
• 1968: Złoty Ekran, Nagroda państwowa I stopnia za osiągnięcia aktorskie i reżyserskie, Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i TV za wybitne, nowatorskie osiągnięcia w Teatrze TV
• 1969: Złoty Ekran
• 1971: Złoty Ekran za inscenizację Pana Tadeusza Adama Mickiewicza w Teatrze TV
• 1973: Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda za reżyserię Antygony Sofoklesa w Teatrze Narodowym w Warszawie na XIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
• 1974: Order Sztandaru Pracy I klasy, Medal Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Złoty Ekran za inscenizację i reżyserię NORWIDA w Teatrze TV, Dyplom Ministerstwa Spraw Zagranicznych
• 1975: Odznaczenie Zasłużony dla Jeleniej Góry, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Nagroda „Koryfeusza” za układ tekstu i reżyserię Beniowskiego Juliusza Słowackiego w Teatrze Narodowym na I Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
• 1977: Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
• 1978: Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, Złoty Ekran, Nagroda za reżyserię Snu srebrnego Salomei Juliusza Słowackiego w Teatrze Narodowym na IV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
• 1979: Dyplom Ministerstwa Kultury ZSRR, Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych
• 1983: Medal Moniuszkowski za wystawienie Śpiewnika domowego Stanisława Moniuszki w Teatrze Narodowym
• 1987: „Buława hetmańska” dla spektaklu Cyd Morsztyna-Corneille’a z Teatru Powszechnego w Łodzi na XII Zamojskim Lecie Teatralnym
• 1989: Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej”, Srebrna Łódka dla spektaklu Wesele Figara Wolfganga Amadeusa Mozarta z Teatru Wielkiego w Łodzi
• 1996: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[11]
• 1997: Nagroda za artystyczny wkład do kultury europejskiej na I Festiwalu Teatralnym im. Michaiła Tumaniszwili w Tbilisi, Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Jelenia Góra
• 2001: Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN, Doktorat honoris causa Uniwersytetu Opolskiego^[12], zwycięstwo w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską w spektaklu W imię Ojca Strindberga według Augusta Strindberga z Teatru Nowego w Warszawie oraz na najlepszy spektakl na XL Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych
• 2002: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[13]
• 2005: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[14]
• 2005: Honorowe Obywatelstwo województwa opolskiego^[15]
• 2006: Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”^[16]

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Tadeusz Kijowski, Opis obyczajów w 15-leciu międzysojuszniczym 1989-2004, tom III, Paradoks o ogródkach, rozdział XVIII, „Adama Hanuszkiewicza klasyczna awangarda”, Wydawnictwo AnTraKt, Warszawa 2010, ISBN 978-83-923292-8-2.

Linki zewnętrzne

• Adam Hanuszkiewicz w bazie IMDb (ang.)
• Adam Hanuszkiewicz w bazie Filmweb
• Adam Hanuszkiewicz w bazie filmpolski.pl
• Adam Hanuszkiewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-09] .
• Adam Hanuszkiewicz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Adam Hanuszkiewicz. Słownik Biograficzny Ziemi Jeleniogórskiej. [dostęp 2019-03-24].