Acetorfina

Acetorfina
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
octan 4,5α-epoksy-7α-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6-metoksy-17-metylo-6,14-endoetenomorfinan-3-ylu
Inne nazwy i oznaczenia
farm.

łac. acetorphinum

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C27H35NO5

Masa molowa

453,57 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

25333-77-1

PubChem

20055090

DrugBank

DB01469

SMILES
CCCC(C)(C1CC23C=CC1(C4C25CCN(C3CC6=C5C(=C(C=C6)OC(=O)C)O4)C)OC)O
InChI
InChI=1S/C27H35NO5/c1-6-9-24(3,30)19-15-25-10-11-27(19,31-5)23-26(25)12-13-28(4)20(25)14-17-7-8-18(32-16(2)29)22(33-23)21(17)26/h7-8,10-11,19-20,23,30H,6,9,12-15H2,1-5H3/t19-,20-,23-,24-,25-,26+,27-/m1/s1
InChIKey
LFYBMMHFJIAKFE-PMEKXCSPSA-N
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Dawka śmiertelna

LD50 200 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)[1]

Podobne związki
Podobne związki

etorfina

Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce

środek odurzający grup I-N i IV-N

Multimedia w Wikimedia Commons

Acetorfina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny lek opioidowy objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I i IV)[2]. W Polsce sklasyfikowana jako środek odurzający grup I-N i IV-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[3]. Ze względu na bardzo dużą siłę działania służy głównie do uspokajania wielkich zwierząt, takich jak słonie, żyrafy i nosorożce. Jest acetylowaną pochodną etorfiny, która z kolei jest pochodną tebainy.

Przypisy

  1. ↑ Acetorphine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2013-05-26]  (ang.).
  2. ↑ List of Narcotic Drugs under International Control (Yellow List), wyd. 51, Vienna: International Narcotics Control Board, 2012  (ang.).
  3. ↑ Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2012 r. w prawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Dz.U. z 2012 r. poz. 124 .