Marieke Vervoort

Marieke Vervoort
Marieke Vervoort tijdens het Run to walk again-event in Tongerlo, september 2012
Persoonlijke informatie
Volledige naam Marieke Vervoort
Bijnaam Wielemie
Geboortedatum 10 mei 1979
Geboorteplaats Diest
Overlijdensdatum 22 oktober 2019
Nationaliteit Vlag van België België
Sportieve informatie
Discipline atletiek, triatlon, blokarten
Onderde(e)l(en) hardlopen (wheelen) 100 m en 200 m T52
Trainer/coach Ineke Boekelman
Paralympische Spelen Londen 2012
Rio 2016
Debuut Triatlon 2004
Atletiek 2010
Blokarten 2009
Carrière-einde Triatlon 2008
Belangrijkste prestaties
Londen 2012 Zilver & Goud
Rio 2016 Zilver & Brons
Portaal  Portaalicoon   Sport

Marieke Vervoort (Diest, 10 mei 1979 – aldaar, 22 oktober 2019) was een Belgische sportster. Zij beoefende atletiek, zeilwagenrijden en deed eerder aan triatlon.[1] Zij nam twee keer deel aan de Paralympische Spelen en veroverde bij die gelegenheid een gouden en een zilveren medaille in Londen. In Rio behaalde ze een zilveren medaille op de 400m en op de 100m won ze een bronzen medaille.

Sportcarrière

Vervoort werd in 2006 wereldkampioene kwart afstand AWAD in de categorie handcycle in het Zwitserse Lausanne. In 2007 werd ze opnieuw wereldkampioene in het Duitse Hamburg. Datzelfde jaar nam zij op 13 oktober 2007 deel aan de Ironman Hawaï 2007, en een maand later werd ze geëerd als Trots van Vlaanderen als doorzetter van het jaar. Door haar aandoening - ze leed aan een spierziekte - werd in 2008 duidelijk dat triatlon niet meer mogelijk was. Ze schreef een boek, Wielemie. Sporten voor het leven[2], en nam deel aan het Europees kampioenschap blokarten in Denemarken. In 2010 nam Vervoort deel aan het WK blokarten en aan marathons wheelen. In 2011 werd ze op het EK blokarten tweede in de categorie Fly, en ook in de wheelersport haalde ze podiumplaatsen.[3]

Op 5 en 6 mei 2012 verbrak Marieke Vervoort in Zagreb drie Europese records op de Croatian Open, een IPC-wedstrijd. Ze werd recordhouder op de 100, 200 (38"18) en 400 m (1.10"50) in de klasse T52 en behaalde de paralympische minima voor de 100 en 200 m.[4] Op 20 mei 2012 vestigde ze in een meeting in Zele een Europees record met 20"40 op de 100 m.

Op 27 juli 2012 verbrak Vervoort bij de Belgische kampioenschappen voor atleten met een handicap in Lier, georganiseerd door AC Lyra, nogmaals haar Europese records op de 100, 200 en 400 m, met tijden van respectievelijk 19"19, 35"67 en 1.05",59. Op de 800 m brak ze met 2.13"49 het zeven jaar oude wereldrecord van 2.16"71 dat sinds 20 mei 2005 op naam stond van Lisa Franks uit Canada.[5]

In de finale van de 200 m wheelen T52 voor vrouwen op 1 september 2012, tijdens de Paralympische Spelen van 2012 in Londen, haalde ze zilver met een tijd van 34"83, opnieuw een Europese recordtijd. Ze eindigde na de Canadese Michelle Stilwell, maar voor de Amerikaanse Kerry Morgan. In de finale van de 100 m sprint T52 voor vrouwen in Londen op 5 september 2012 haalde ze goud met een tijd van 19"69, een paralympisch kampioenschapsrecord. Ze eindigde voor de Canadese Michelle Stilwell en de Amerikaanse Kerry Morgan.

Op het WK atletiek voor paralympiërs in 2015 in Doha (Qatar) werd ze wereldkampioen. Ze legde de 200 meter af in 35"91, twee seconden boven haar Europees record (33"65).[6] Ook de 100 en 400 meter schreef ze op haar naam en behaalde ze goud. Op de Paralympische Spelen Rio 2016 behaalde ze zilver.

Marieke Vervoort trainde bij Atletiekclub Lyra met de Nederlandse trainster Ineke Boekelman.

Publicaties

Vervoort schreef het boek Wielemie. Sporten voor het leven dat uitkwam in 2012 (Houtekiet), en De andere kant van de medaille (2017) over haar slepende spierziekte en de impact daarvan op haar leven.

Levenseinde

Eind 2017 kondigde Marieke aan dat de pijn ondraaglijk werd en dat ze niet langer meer wilde afzien.[7] Ze had in haar boek De andere kant van de medaille al aangekondigd dat, als medicatie niet meer voldoende zou zijn, ze zou kiezen voor euthanasie. Dat deed ze uiteindelijk ook, en op 22 oktober 2019 overleed ze op 40-jarige leeftijd.[8]

Over de laatste jaren van haar leven werd de documentaire Marieke - Addicted To Life gemaakt door de filmmaker Pola Rapaport.[9]

Onderscheidingen

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Marieke Vervoort naar Paralympische Spelen
  2. Vervoort, M., Wielemie. Sporten voor het leven, Houtekiet, 2009, ISBN 9789089240583
  3. Wielemie. Sporten voor het leven
  4. Belgian Paralympic Committee, Atletiek - Drie Europese records voor debutante Marieke Vervoort
  5. Marieke Vervoort breekt 3 Europese en 1 wereldrecord tijdens Belgisch Kampioenschap voor atleten met een handicap te Lier, kempenactueel.be
  6. Marieke Vervoort is wereldkampioene op de 200 meter; Sporza; 23 oktober 2015
  7. Marieke Vervoort is klaar voor het einde; Nieuwsblad; 23 december 2017. Gearchiveerd op 11 april 2019.
  8. https://sporza.be/nl/2018/09/06/rip-marieke-vervoort RIP Marieke Vervoort/. Gearchiveerd op 30 maart 2023.
  9. Film explores life of Paralympian who chose the moment of her death, theguardian.com, 27 maart 2023. Gearchiveerd op 29 augustus 2023.
  10. Het Nieuwsblad, 19 november 2013
  11. Het Laatste Nieuws - Marieke Vervoort is Vlaamse Reus 2015

Externe link

  • Officiële website
· · Sjabloon bewerken

1982 Annie Lambrechts · 1983 Eddy Annys · 1984 Ingrid Berghmans · 1985 niet uitgereikt · 1986 William Van Dijck · 1987 Wim Van Belleghem · 1988 Robert Van de Walle · 1989 niet uitgereikt · 1990 Ulla Werbrouck · 1991 Sabine Appelmans · 1992 Annelies Bredael · 1993 Gella Vandecaveye · 1994 Brigitte Becue · 1995 Fred Deburghgraeve · 1996 Luc Van Lierde · 1997 Stefan Everts · 1998 Sven Nys · 1999 Marleen Renders · 2000 Filip Meirhaeghe · 2001 Kim Clijsters · 2002 Kim Gevaert · 2003 Benny Vansteelant · 2004 Gino De Keersmaeker · 2005 Kathleen Smet · 2006 Tia Hellebaut · 2007 estafetteploeg 4x100m dames · 2008 Kenny De Ketele · 2009 Tom Goegebuer · 2010 Cédric Van Branteghem · 2011 Evi Van Acker · 2012 Hans Van Alphen and Marieke Vervoort · 2013 Frederik Van Lierde · 2014 Bart Swings · 2015 Jaouad Achab · 2016 Peter Genyn · 2017 Seppe Smits · 2018 Nina Derwael · 2019 Emma Meesseman · 2020 niet uitgereikt · 2021 Belgische hockeyploeg (mannen) · 2022 Remco Evenepoel · 2023 Lotte Kopecky

· · Sjabloon bewerken
Vlaamse Reus

1992 Sabine Appelmans · 1993 Gella Vandecaveye · 1994 Frédérik Deburghgraeve · 1995 Johan Museeuw · 1996 Luc Van Lierde · 1997 Luc Van Lierde · 1998 Frédérik Deburghgraeve · 1999 Luc Van Lierde · 2000 Kim Clijsters · 2001 Kim Clijsters · 2002 Kim Gevaert · 2003 Marc Herremans · 2004 Kim Gevaert · 2005 Tom Boonen · 2006 Tia Hellebaut · 2007 Kim Gevaert · 2008 Tia Hellebaut · 2009 Niels Albert · 2010 Kim Clijsters · 2011 Thomas Van Der Plaetsen · 2012 Evi Van Acker · 2013 Frederik Van Lierde · 2014 Delfine Persoon · 2015 Marieke Vervoort · 2016 Greg Van Avermaet · 2017 Nina Derwael · 2018 Nina Derwael · 2019 Emma Meesseman · 2020 Wout van Aert · 2021 Bashir Abdi en Peter Genyn · 2022 Remco Evenepoel · 2023 Patrick Lefevere

Bibliografische informatie