Kalliope (planetoïde)

(22) Kalliope
Kalliope
Type Planetoïde
M-type
Datum ontdekking 16 november 1852Bewerken op Wikidata
Fysische gegevens
Diameter 235×144×124 km;[1]
181 km[2]
Massa 8,16 ± 0,2618 kg
Rotatietijd 4,148 uur[3]
Albedo (geometrisch) 0,17[1]%
Baangegevens
Perihelium 2,6139 AU
Aphelium 3,2085 AU
Halve lange as (a) 2,9112 AU
Excentriciteit (e) 0,10213
Lengte klimmende knoop (Ω) 66,17°
Argument van het periapsis (ω) 355,03°
Middelbare anomalie (M) 282,54
Periode (P) 1814,3 dagen
(4,97 a)
Dagelijkse beweging (n) 17,42 km/s
Inclinatie (i) 13,703°
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

(22) Kalliope is een planetoïde tussen de banen van Mars en Jupiter, in de hoofdplanetoïdengordel. Kalliope heeft een gemiddelde diameter van ongeveer 166 km en beweegt in iets minder dan vijf jaar rond de zon in een ellipsvormige baan. Tijdens haar omloop varieert de afstand tot de zon tussen de 2,6 en 3,2 astronomische eenheden.

Ontdekking en naamgeving

Kalliope werd op 16 november 1852 ontdekt door de Engelse sterrenkundige John Russell Hind. Hind ontdekte in totaal in totaal tien planetoïden, waarvan vier in het jaar 1852 (naast Kalliope waren dat (18) Melpomene, (19) Fortuna en (23) Thalia).

Kalliope is genoemd naar de Griekse muze van het heldendicht, Kalliope.

Eigenschappen

Bij spectraalanalyse blijkt Kalliope tot de M-type planetoïden te horen, wat betekent dat haar oppervlak voornamelijk uit metalen als nikkelijzer bestaat. Er zijn ook waterhoudende mineralen[4] en silicaten[5] op Kalliope aangetroffen, wat doet vermoeden dat de planetoïde een steenachtig oppervlak heeft, gebruikelijker bij S-type planetoïden. Kalliope heeft ook een laag albedo voor radargolven, wat ongebruikelijk is voor een M-type planetoïde.[6]

De gemiddelde dichtheid is ongeveer 3,4 g/cm3,[1] wat aan de lage kant zou zijn als de planetoïde massief zou zijn. Als verondersteld wordt dat Kalliope uit samengeklonterde fragmenten bestaat (een zogenaamde rubble pile), met een porositeit van 20-40%, zou de dichtheid van het materiaal 4,2-5,8% zijn. Die dichtheid komt overeen met een mengsel van metalen en silicaten wat typisch is voor een M-type planetoïde.

Uit spectraalanalyse is berekend dat Kalliope een as heeft die naar ecliptische coördinaten (β, λ) = (−23°, 20°) wijst, met een onzekerheid van 10°. Dat betekent dat ze een axiale helling van 103° heeft en retrograad om haar as draait.

Satelliet

In 2001 werd door Jean-Luc Margot en Michael E. Brown een natuurlijke satelliet ontdekt bij Kalliope, die Linus genoemd is. Linus heeft een diameter van ongeveer 28 km en draait op een gemiddelde afstand van ongeveer 1100 km om Kalliope heen.

Zie ook

Externe link

  • (en) Kalliope (planetoïde) in de JPL Small-Body Database
Bronnen
  1. ↑ a b c Descamps, P., Marchis, F.; Pollock, J. et al. (2008). New determination of the size and bulk density of the binary asteroid 22 Kalliope from observations of mutual eclipses. Icarus 196: 578–600. DOI: 10.1016/j.icarus.2008.03.014.
  2. ↑ JPL Small-Body Database Browser: 22 Kalliope (2010-06-02 last obs). Geraadpleegd op 22 juli 2010.
  3. ↑ PDS lightcurve data
  4. ↑ A.S. Rivkin et al. (2000). The nature of M-class asteroids from 3-micron observations. Icarus 145: 351. DOI: 10.1006/icar.2000.6354. Gearchiveerd van origineel op 25 oktober 2022.
  5. ↑ D.F. Lupishko et al. (1982). UBV photometry of the M-type asteroids 16 Psyche and 22 Kalliope. Solar System Research 16: 75.
  6. ↑ J.L. Margot & M.E. Brown (2003). A Low-Density M-type Asteroid in the Main Belt. Science 300 (5627): 1939. PMID 12817147. DOI: 10.1126/science.1085844. Gearchiveerd van origineel op 25 oktober 2022.