Kekilauan suria

Evolusi kekilauan suria, jejari dan suhu berkesan berbanding Matahari masa kini. Sempena Ribas (2010)[1]

Kekilauan suria (Jawi: ‏ككيلاوان سوريا‎code: ms is deprecated ‎; L☉) ialah unit fluks sinaran (kuasa yang dipancarkan dalam bentuk foton) yang digunakan secara konvensional oleh ahli astronomi untuk mengukur kekilauan bintang, galaksi dan objek angkasa lain dari segi keluaran Matahari.

Satu kilauan suria nominal ditakrifkan oleh Kesatuan Astronomi Antarabangsa ialah 7026382800000000000♠3.828×1026 W.[2] Matahari ialah bintang berubah lemah, dan oleh itu kekilauannya yang sebenar berubah-ubah.[3] Turun naik utamanya ialah kitaran suria sebelas tahun (kitaran tompok matahari) yang menyebabkan variasi kuasi-berkala kira-kira ±0.1%. Variasi lain dalam tempoh 200–300 tahun yang lalu dianggap lebih kecil daripada ini.[4]

Penentuan

Kilauan suria berkaitan dengan sinaran suria (pemalar suria). Sinaran suria bertanggungjawab untuk paksaan orbit yang menyebabkan kitaran Milankovitch, yang menentukan kitaran glasier Bumi. Purata sinaran di bahagian atas atmosfera Bumi kadang kala dikenali sebagai pemalar suria, I☉. Penyinaran ditakrifkan sebagai kuasa per unit luas, jadi kilauan suria (jumlah kuasa yang dipancarkan oleh Matahari) ialah sinaran yang diterima di Bumi (pemalar suria) didarab dengan luas sfera yang jejarinya ialah jarak purata antara Bumi dan Matahari:

L ⊙ = 4 π k I ⊙ A 2 {\displaystyle L_{\odot }=4\pi kI_{\odot }A^{2}}
iaitu A ialah jarak unit (nilai unit astronomi dalam meter) dan k ialah pemalar (yang nilainya sangat hampir dengan satu) yang mencerminkan fakta bahawa jarak purata dari Bumi ke Matahari bukanlah tepat satu unit astronomi.

Lihat juga

Rujukan

  1. ^ Ribas, Ignasi (February 2010), "The Sun and stars as the primary energy input in planetary atmospheres" (PDF), Solar and Stellar Variability: Impact on Earth and Planets, Proceedings of the International Astronomical Union, IAU Symposium, 264, m/s. 3–18, arXiv:0911.4872, Bibcode:2010IAUS..264....3R, doi:10.1017/S1743921309992298
  2. ^ "Resolution B3 on recommended nominal conversion constants for selected solar and planetary properties" (PDF). International Astronomical Union. 2015. Dicapai pada 5 June 2018.
  3. ^ Vieira, L. E. A.; Norton, A.; Dudok De Wit, T.; Kretzschmar, M.; Schmidt, G. A.; Cheung, M. C. M. (2012). "How the inclination of Earth's orbit affects incoming solar irradiance" (PDF). Geophysical Research Letters. 39 (16): L16104 (8 pp.). Bibcode:2012GeoRL..3916104V. doi:10.1029/2012GL052950. insu-01179873.
  4. ^ Noerdlinger, Peter D. (2008). "Solar Mass Loss, the Astronomical Unit, and the Scale of the Solar System". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 801: 3807. arXiv:0801.3807. Bibcode:2008arXiv0801.3807N.

Bacaan lanjut

  • Sackmann, I.-J.; Boothroyd, A. I. (2003), "Our Sun. V. A Bright Young Sun Consistent with Helioseismology and Warm Temperatures on Ancient Earth and Mars", Astrophys. J., 583 (2): 1024–39, arXiv:astro-ph/0210128, Bibcode:2003ApJ...583.1024S, doi:10.1086/345408
  • Foukal, P.; Fröhlich, C.; Spruit, H.; Wigley, T. M. L. (2006), "Variations in solar luminosity and their effect on the Earth's climate", Nature, 443 (7108): 161–66, Bibcode:2006Natur.443..161F, doi:10.1038/nature05072, PMID 16971941
  • Pelletier, Jon D. (1996), "Variations in Solar Luminosity from Timescales of Minutes to Months", Astrophys. J., 463 (1): L41–L45, arXiv:astro-ph/9510026, Bibcode:1996ApJ...463L..41P, doi:10.1086/310049
  • Stoykova, D. A.; Shopov, Y. Y.; Ford, D.; Georgiev, L. N.; dll. (1999), "Powerful Millennial-Scale Solar Luminosity Cycles and Their Influence Over Past Climates and Geomagnetic Field", Proceedings of the AGU Chapman Conference: Mechanisms of Millennial Scale Global Climate Change

Pautan luar

  • LISIRD: Pusat Data Sinaran Suria Interaktif LASP
  • Kalkulator Luminosity Stellar
  • Kecerahan Matahari
  • Variasi Kecerahan Matahari