Marcelino Menéndez Pelayo

Marcelino Menéndez Pelayo
Irudi gehiago
Vocal of the Junta para Ampliación de Estudios e Investigaciones científicas (en) 1907 - Gorteetako diputatua Espainiako senataria katedradun
Bizitza
Jaiotza	Santander, 1856ko azaroaren 3a
Herrialdea	Espainia
Heriotza	Santander, 1912ko maiatzaren 19a (55 urte)
Familia
Aita	Marcelino Menéndez Pintado
Anai-arrebak	ikusi Enrique Menéndez Pelayo
Hezkuntza
Heziketa	Valladolideko Unibertsitatea Bartzelonako Unibertsitatea
Hizkuntzak	gaztelania
Ikaslea(k)	ikusi Ramón Menéndez Pidal
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, historialaria, liburuzaina, politikaria, unibertsitateko irakaslea, biografoa, literatura-kritikaria eta literatura historialaria
Lantokia(k)	Madril
Enplegatzailea(k)	Unibertsitate Zentrala
Jasotako sariak	ikusi Grand cross of the Civil Order of Alfonso XII  (1902)
Kidetza	Zientzia Moral eta Politikoen Errege Akademia Real Academia Española Historiaren Errege Akademia San Fernandoko Arte Ederren Errege Akademia Artxibozain, Liburuzain eta Arkeologoen Kidego Fakultatiboa
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa

Marcelino Menéndez Pelayo (Santander, 1856ko azaroaren 3a – ibidem., 1912ko maiatzaren 19a) espainiar idazle, politikari eta filologoa izan zen. Ideien historia, Espainiako eta Latinoamerikako literaturaren kritika eta historia eta espainiar filologia landu zituen. Poesia, itzulpengintza eta filosofia ere landu zituen. Enrique Menéndez Pelayo idazlearen anaia zen.

Bartzelonako Unibertsitatean ikasi ondoren, Madrilgo Unibertsitateko Literaturako katedraduna izan zen, hogeita bi urte baizik ez zituenean. Berrogeita bi urte zituela, Madrilgo Biblioteca Nacional-eko zuzendari izendatu zuten, eta kargu horretan jarraitu zuen hil arte. Hizkuntza eta Historia Akademietako kide izan zen. Lan handia egin zuen literaturaren, historiaren eta filosofiaren ikerketan eta kritikan, betiere ikuspegi kontserbatzaile eta erlijioso batetik. Idatzi zituen lan ugarien artean, gehienak literaturaren ingurukoak izan baziren ere, Historia de los heterodoxos españoles (1880-1882, 3 liburuki, Espainiar heterodoxen historia) da ezagunena.

Bibliografia

• La novela entre los latinos (Santander, 1875)
• Estudios críticos sobre escritores montañeses. Telesforo Trueba y Cosío (Santander, 1876).
• Polémicas, indicaciones y proyectos sobre la ciencia española (Madril, 1876).
• La ciencia española, 2ª edición refundida y aumentada (Madril, 1887–1880).
• Horacio en España (Madril, 1877, 2. ed. 1885).
• Estudios poéticos (Madril, 1878).
• Odas, epístolas y tragedias (Madril, 1906).
• Traductores españoles de la Eneida (Madril, 1879).
• Traductores de las Églogas y Geórgicas de Virgilio (Madril, 1879).
• Historia de los heterodoxos españoles (Madril, 1880–1882).
• Calderón y su teatro (Madril, 1881).
• Dramas de Guillermo Shakespeare (Bartzelona, 1881).
• Obras completas de Marco Tulio Cicerón, (Madril, 1881–1884).
• Historia de las ideas estéticas en España (Madril, 1883–1889).
• Estudios de crítica literaria (Madril, 1884).
• Obras de Lope de Vega (1890–1902).
• Antología de poetas líricos castellanos desde la formación del idioma hasta nuestros días (1890–1908).
• Ensayos de crítica filosófica (Madril, 1892).
• Antología de poetas hispano-americanos (1893–1895).
• Historia de la poesía hispano-americana (Madril, 1911).
• Bibliografía hispano-latina clásica (Madril, 1902).
• Orígenes de la novela (Madril, 1905–1915).
• El doctor D. Manuel Milá y Fontanals. Semblanza literaria (Bartzelona, 1908).
• Obras completas (1911).
• Biblioteca de traductores españoles (Madril: CSIC, 1952–1953).

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Marcelino Menéndez Pelayo

Erreferentziak

Artikulu hau Kantabriako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

• Datuak: Q716799
• Multimedia: Marcelino Menéndez Pelayo / Q716799