Laurence Geai

Laurence Geai
Bizitza
Jaiotza1984ko maiatzaren 25a (39 urte)
Herrialdea Frantzia
BizilekuaParis
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakfotokazetaria
Lantokia(k)Paris
Jasotako sariak
ikusi
  • Anja Niedringhaus Courage in Photojournalism Award  (2023)

Laurence Geai (Frantzia, 1984ko maiatzaren 25a) fotokazetari eta gerra-argazkilari frantsesa da.

Les femmes s’exposent sari nagusia eman zioten 2020an, eta World Press Photo 2021ean. MYOP agentzia da haren ordezkari.

Biografia

Laurence Geaik 2013an erabaki zuen fotokazetari bihurtzea, Erresuma Batuan merkataritza-ikasketak egin (E.S.C.E.), moda-munduan sartu-atera labur bat eta ikus-entzunezko kazetaritzan esperientzia bat izan ondoren.[1][2]

2013ko martxoan, lehen erreportajea egin zuen Sirian.

2014az geroztik, Sipa Press agentzian argazkilari da, eta Europaren eta Frantziaren ateetan dauden migratzaileen bizitza jarraitzen du, eta zenbait gatazka-eremu estaltzen ditu (Irak, Siria, Erdialdeko Afrika, Israel-Palestina, Ukraina).[2][3][4]

2016ko Visa pour l'image jaialdian (Perpinyà), Palestinako uraren gerrari buruzko erreportajea aurkeztu zuen.[5]

Laurence Geai Parisen bizi da, eta hainbat komunikabiderekin lan egiten du bertan: Le Monde, Le JDD, Polka Magazine, L'Obs, Le Figaro, Paris-Match, La Vie, The Washington Post, Newsweek, etab. 2022ko urtarriletik, MYOP agentziako[6] kidea da.[2]

Argitalpenak

  • «L'impossible retour des déplacés de Rakka», Le Monde, 2016.
  • «À Genève, le régime Assad en force», Le Monde, 2016.
  • «Laurence Geai», Polka, 32. zk., 2015eko azaroa-2016ko urtarrila, 12. or.
  • Laurence Geai, «Souraj ou la nouvelle vie», Polka, 40. zk., 2017ko negua, 82-87 or.

Sariak

  • 2017: Polka Magazine[3] saria.
  • 2020: Les femmes s'exposent jaialdiko sari nagusia, preso diren Daesh-eko ustezko kideen zoriaz Le Monde[7] egunkarirako egindako lanarengatik.
  • 2021: World Press Photo, General News, Stories, 3. saria Covid-19-ko pandemia Frantzian[8] buruzko erreportajeagatik.
  • 2022: Varenne saria / Canon, "kategoria nazionaleko argazkia saria"[9]
  • 2023: Prix Anja Niedringhaus Courage In Photojournalisme[10]

Dokumentala

  • «Virus, regards de photographes» (Birusa, argazkilarien begiradak), Éric Bouvet, Corentin Fohlen, Laurence Geai, Antoine d’Agata eta Peter Turnleyrekin, Anouk Burelen film dokumentala, LCP, 2021, 51 min[11].

Erreferentziak

  1. ↑ Lucile Quillet. (12 octobre 2015). «Laurence Geai : "Certains combattants roulent des mécaniques devant les femmes reporters"» Madame Figaro.
  2. ↑ a b c rédaction de Paris-Match. (16 novembre 2016). Laurence Geai : "Eaux troubles à Gaza". ..
  3. ↑ a b «Laurence Geai : "Mon pavé 2018 c'est un accueil digne des demandeurs d’asiles et des réfugiés en France"» Franceinfo 2018-02-27.
  4. ↑ Laurence Geai, photojournaliste : "La photo de guerre, c'est risquer sa vie pour raconter celle des autres" - Ép. 29/80 - Cours particulier. .
  5. ↑ Magali Jauffret. (6 septembre 2016). Visa pour l’image. Les femmes cassent la baraque. .
  6. ↑ Quatre nouveaux photographes chez Myop. 2022-01-18.
  7. ↑ Les lauréates du festival Les Femmes s'exposent 2020. 2020-09-15.
  8. ↑ Laurence Geai GNS-AJ | World Press Photo. .
  9. ↑ Distinctions - Les talents du journalisme ont été récompensés cette semaine par les jurys des prix de la Fondation Varenne. 2022-11-10.
  10. ↑ Anja Niedringhaus Courage In Photojournalism Award - IWMF. .
  11. ↑ Les photographes face à “l’ennemi invisible”. .

Kanpo estekak

Autoritate kontrola
  • Wikimedia proiektuak
  • Wd Datuak: Q47069663
  • Identifikadoreak
  • WorldCat
  • VIAF: 19145243764574440053
  • ISNI: 0000000454923783
  • BNF: 170119002 (data)
  • GND: 1199360961
  • LCCN: no2016002813
  • SUDOC: 190938854
  • Wd Datuak: Q47069663